Έκαστος στο είδος του
Βαρέθηκα να βλέπω βουλευτές να κάνουν τους ανακριτές. Πόσω μάλλον να κάνουν
τους αστυνομικούς ερευνητές. Και τι στ’ αλήθεια προσπαθούν να αποδείξουν; Ότι είναι οι αδιάφθοροι της κυπριακής κοινωνίας; Πήγε την Πέμπτη, ο πρόεδρος της επιτροπής θεσμών στη νεοδιορισθείσα διοικήτρια της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας, και ζήτησε(!) να του δοθούν όλα τα ονόματα των φυσικών και νομικών προσώπων που διακίνησαν λεφτά από τις κυπριακές τράπεζες την επίμαχη περίοδο που οι τράπεζες ήταν κλειστές (15 – 31 Μαρτίου 2013). Και η κ. Γιωρκάτζη, επηρεασμένη μάλλον από τον μέχρι πρότινος ρόλο της ως γενικής ελέγκτριας, απάντησε πως σήμερα (σ.σ. Πέμπτη) το πολύ αύριο θα τα έχετε για να κάνετε την έρευνά σας.
Μα είμαστε σοβαροί; Ως πότε τούτη η κοινωνία θα παρακολουθεί τις απέλπιδες προσπάθειες μερικών, βουλευτών και μη, να είναι πάντα στην επικαιρότητα και να παίζουν στις πρώτες ειδήσεις; Η επιτροπή θεσμών, έκανε την έρευνά της. Μας έδωσε και το πόρισμά της. Επιρρίπτει ευθύνες σε όλους, εκτός από τη Βουλή και τους βουλευτές. Καμία αναφορά στην έγκριση του 1,8 δισ. για τη Λαϊκή τον Μάιο του 2012, καμία αναφορά στην απόρριψη της πρώτης πρότασης για διάσωση της Κύπρου. Τώρα είμαστε στο season 2. Καινούργια επεισόδια. Νέα έρευνα, νέες ανακρίσεις.
«Τους βουλευτές της χώρας μου δεν τους θέλω να είναι ανακριτές και αστυνομικοί ερευνητές. Τους θέλω να είναι πρωτίστως νομοθέτες.»
Το ερώτημα δεν είναι αν η Βουλή δικαιούται να διεξάγει τέτοιες έρευνες. Προφανώς και δικαιούται. Το ερώτημα είναι πού αποσκοπεί όλη αυτή η ιστορία. Προσωπικά, τους βουλευτές της χώρας μου, και τους 56, δεν τους θέλω να είναι ανακριτές και αστυνομικοί ερευνητές. Τους θέλω να είναι πρωτίστως νομοθέτες. Τους θέλω να διαβάζουν τι ψηφίζουν, πριν το ψηφίζουν. Γιατί αν δεν διάβασαν 62 σελίδες για να εγκρίνουν το 1,8 δισ. της Λαϊκής, και το λένε, φανταστείτε πόσο επιφανειακή δουλειά κάνουν. Δεν θέλω οι βουλευτές της χώρας μου να προσπαθούν να με πείσουν ότι είναι άμεμπτοι και καθαροί, διά της πλαγίας οδού. Θέλω να είναι καθαροί και τίμιοι και να μην προσπαθούν ούτε καν ευθέως να μου το αποδείξουν. Δεν θέλω η Βουλή της χώρας μου, ο ναός της δημοκρατίας όπως λέγεται, να μετατρέπεται σε λαϊκό δικαστήριο χειρίστου είδους. Δεν θέλω να είναι μέρος του παιγνίου του λαϊκισμού. Δεν θέλω η πολιτική στη χώρα μου να χαράσσεται αναλόγως με το ποιοι και πόσο δυνατά φωνάζουν στον δρόμο μπροστά από τη Βουλή. Δεν θέλω να ξαναδώ καταψήφιση στην Ολομέλεια, που θα μετατρέπεται με κωλοτούμπα σε υπερψήφιση μέσα στην επόμενη ώρα, όταν οι βουλευτές κατάλαβαν πως αυτό που καταψήφισαν ισοδυναμεί με βύθιση της χώρας μου. Προτιμώ μία Βουλή με λιγότερες δηλώσεις κοκόρων και περισσότερη παραγωγή πολιτικής. Θέλω υπεύθυνους βουλευτές, που δεν θα συζητούν στις επιτροπές το τελευταίο θέμα που γράφτηκε για να παίξουν στις ειδήσεις, αλλά να συζητούν ότι πρέπει να συζητηθεί. Άλλωστε τα εκκρεμούντα θέματα στις επιτροπές είναι εκατοντάδες. Θέλω βουλευτές που να μη σκέφτονται πονηρά, αλλά έξυπνα. Που να μην υποσκάπτουν και να υποθάλπουν τους άλλους θεσμούς της χώρας μου αλλά να τους προστατεύουν και να τους υπερασπίζονται. Θέλω βουλευτές που να μην πετούν τις καυτές πατάτες αλλού, αλλά να τις πιάνουν με τα δύο τους χέρια και να τις «μασάνε». Που να ψηφίζουν χωρίς αναβολή της κατάργηση των λιμουζινών σε όσους προκαλούν και να μην το ρίχνουν σε διοικητική μελέτη μέχρι να ξεχαστεί…
Μπορώ να έχω αυτή τη Βουλή και αυτούς τους βουλευτές; Αν μπορώ, μάλλον θα έχουμε και αύξηση της συμμετοχής στις εκλογές. Γιατί οι πολίτες δεν είναι μόνο όσοι συναντιούνται με τους βουλευτές στα καφενεία. Αυτοί ψηφίζουν σίγουρα. Ας ακούσουν ή μάλλον ας ψάξουν να συναντήσουν όσους δεν πάνε στα καφενεία. Στις λαϊκές οργανώσεις και στα εθνικόφρονα σωματεία. Και ας τους ρωτήσουν ποια Βουλή και ποιους βουλευτές θέλουν….Αν γυρίσουν να τους δουν…
