Ας διδάξουμε Πολιτική Αγωγή

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε πως οι νέοι μας είναι του καναπέ, ή ότι τα ποσοστά αποχής σε κάθε εκλογές καθορίζονται από το δικό τους ηλικιακό πλαίσιο ή δεν είναι και λίγες οι φορές που ακούσαμε γονείς να λένε στα παιδιά τους «θα ψηφίσεις αυτό και αυτό».

Η αλήθεια είναι ότι και εμείς ως πολιτικοί φέρουμε ευθύνη εάν έστω και κάτι από τα παραπάνω συμβαίνει. Και αν όντως θεωρούμε καθοριστική τη ψήφο της νεολαίας μας, τότε οφείλουμε να σκεφτούμε πως αυτό διορθώνεται όχι καιροσκοπικά και μόνο την περίοδο εκλογών, αλλά πως διαχρονικά βελτιώνουμε το σύστημα με τρόπο τέτοιο ώστε να εφοδιάζει τους νέους μας για να συμμετέχουν ενεργά στην δημοκρατική ζωή του τόπου.

Ένα από τα διαχρονικά ζητήματα είναι σαφώς αυτό της εκπαίδευσης και ένα άλλο, πιο συγκεκριμένα, το μάθημα της πολιτικής αγωγής που αποτελεί μια καλή αρχή όταν και εφόσον αποφασίσουμε πως θα διδάσκεται στα παιδιά μας όχι αποσπασματικά στο πλαίσιο άλλων μαθημάτων αλλά ως ένα μάθημα ολοκληρωμένο με ύλη διδακτέα και επαρκή.

Την τελευταία φορά που αγγίξαμε το ζήτημα αυτό εντός του κοινοβουλίου κατέληξε βορά του συνδικαλισμού αφού χάσαμε και πάλι την ουσία, που δεν είναι η διαπραγμάτευση για το αν πρέπει να διδάσκεται και από ποιους, αλλά το ότι έχουμε υποχρέωση στο πλαίσιο του σύγχρονου σχολείου που φροντίζει για την συνολικότερη μόρφωση των παιδιών μας να τους προσφέρεται και το μάθημα πολιτικής αγωγής.

Η ενεργός πολιτότητα που ζητάμε από τους νέους μας δεν θα έρθει με θεία φώτιση, ούτε και με συνδικαλιστικά τεχνάσματα. Ο μόνος τρόπος είναι η εκπαίδευση, να διδαχθούν οι νέοι μας το πολίτευμα στο οποίο ζουν, να μπορούν να το διακρίνουν και ανάμεσα σε άλλα, να ξέρουν να αξιολογούν τη δύναμη της Δημοκρατίας και τις αξίες που τη διέπουν στην προσωπική, κοινωνική, πολιτική και ευρύτερή τους ζωή.

Οι καιροί μας επιβάλλουν να συμβαδίσουμε και να αναγνωρίσουμε πως τα παιδιά μας πλέον γεννιούνται σε συνθήκες πολύ διαφορετικές από ότι οι προηγούμενες γενεές. Η τεχνολογία είναι στη ζωή τους από τη μέρα 0 που έρχονται σε αυτόν τον κόσμο και η ανάγκη να τους θωρακίσουμε με αξίες και ιδανικά δεν περιορίζεται στο κοινωνικό περιβάλλον. Όταν σε άλλες χώρες μαθήματα υιοθετούνται στο μέσο της χρονιάς διότι κρίνονται αναγκαία για τα παιδιά, δεν θα έπρεπε να αποτελεί ερωτηματικό ή συζήτηση εάν η πολιτική αγωγή, ως μάθημα με επαρκή ύλη που να ανταποκρίνεται στη σύγχρονη εποχή, πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία μας.

Σίγουρα βέβαια τα ερεθίσματα πλέον είναι τόσα πολλά που δεν μπορεί ποτέ κανείς να ξέρει με σιγουριά πως όταν το σποράκι φυτευτεί θα ανθίσει και όμορφα. Όμως, τα ιδανικά και οι αξίες που θα λάβουν τα παιδιά μας είναι κομμάτι και της γνώσης και της εκπαίδευσης που θα τους προσφέρουμε, ίσως το πιο ουσιαστικό και για τη μετέπειτα ενήλικη ζωή τους ως πολίτες της Δημοκρατίας.

Αφού, λοιπόν, θωρακίσουμε τη γνώση, τότε μόνο ίσως μπορούμε να μιλήσουμε και για τους σύγχρονους τρόπους συμμετοχής των νέων μας στα κοινά, που στο μεταξύ πρακτικά εφαρμόζονται ήδη από πλευράς τους. Όταν, όμως, τα εφόδια στο πλαίσιο της γνώσης δεν είναι επαρκή, τότε το δάκτυλο πρέπει να το γυρνάμε σε όσους φέρουν την ευθύνη κάθε φορά που έστω και ένας νέος δεν ασχολείται με τα κοινά ή αρνείται να πάει να ψηφίσει. 

*Άρθρο μου δημοσιευμένο στην έντυπη ΑΛΗΘΕΙΑ | Παρασκευή 03/06/2022