Εθνικός κατώτατος μισθός

Εθνικός κατώτατος μισθός

Τον Γενάρη του 2018, παραμονές των προεδρικών εκλογών, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναφέρθηκε για πρώτη φορά δημόσια στον εθνικό κατώτατο μισθό. Το έκανε από το βήμα του συνεδρίου της νεολαίας του Δημοκρατικού Συναγερμού, στέλνοντας ταυτόχρονα ένα ενθαρρυντικό μήνυμα στους νέους της χώρας. Η προϋπόθεση για την εφαρμογή του ήταν και είναι να φτάσουμε σε επίπεδα μηδενικής ανεργίας. Η μηδενική ανεργία, δεν είναι βεβαίως το 0%, αυτό δεν υπάρχει, αλλά σε επίπεδα πλήρους απασχόλησης.

Από τότε μέχρι σήμερα, περνώντας και ως χώρα και ως πλανήτης από χίλια μύρια κύματα λόγω της πανδημίας, καταφέραμε στην Κύπρο να έχουμε συνθήκες πλήρους απασχόλησης. Εδώ και μερικούς μήνες ξεκίνησε η συζήτηση στο υπουργείο εργασίας με τους κοινωνικούς εταίρους. Η καθιέρωση εθνικού κατώτατου μισθού έχει πολλαπλά πλεονεκτήματα. Είναι σημαντικό να προβλεφθούν εκ των προτέρων οι αδυναμίες και πιθανές αρνητικές επιπτώσεις από την εφαρμογή του εθνικού κατώτατου μισθού.

Στις πλείστες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφαρμόζεται ήδη κατώτατος μισθός. Στις έξι χώρες που ακόμη δεν εφαρμόστηκε όπως στην Κύπρο, ξεκίνησε ήδη η συζήτηση για το πώς και πότε θα εφαρμοστεί. Βεβαίως και χρειάζεται προσεκτική προεργασία, σοβαρή συζήτηση με τις συντεχνίες και τις εργοδοτικές οργανώσεις. Και βεβαίως ακόμη πιο ώριμη αντιμετώπιση από το πολιτικό προσωπικό. Μακριά από “πλειοδοτικές” προσεγγίσεις και λογικές. Αν παρ΄ελπίδα πάμε με τέτοιες λογικές είναι τότε που θα επικρατήσουν οι αρνητικές επιπτώσεις και οι στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας θα είναι τέτοιες που από ευλογία, θα καταστεί σε κατάρα η καθιέρωση του κατώτατου μισθού.

Η θωράκιση ενός ελάχιστου επιπέδου στην ποιότητα ζωής είναι σίγουρα πρώτιστος στόχος της καθιέρωσης αυτής. Η ύπαρξη ενός «πατώματος» σε μισθό θα βοηθήσει και σε κοινωνικό και σε οικονομικό επίπεδο. Βεβαίως η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαταραχθεί. Και σίγουρα δεν μπορεί η πολιτική σε ένα τόσο ευαίσθητο και μεγάλο θέμα να είναι μονοδιάστατη. Χρειάζονται να γίνουν και άλλα ταυτόχρονα και παράλληλα. Η παράμετρος του κόστος διαβίωσης για παράδειγμα είναι παράμετρος που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Η απασχόληση χρειάζεται να μείνει στα ίδια ψηλά επίπεδα. Αν υπάρξει αλλαγή προσήμου στην παράμετρο αυτή είναι πιθανόν η καθιέρωση του κατώτατου μισθού να γυρίσει μπούμερανγκ στην αγορα εργασίας. Τα αντανακλαστικά της πολιτείας που είναι και ο ρυθμιστής θα πρέπει να είναι σε πλήρη λειτουργία. Αν χάσουμε το μομεντουμ και δεν λειτουργήσουμε με αμεσότητα θα έχουμε αλλά δύσκολα ζητήματα να διαχειριστούμε.

Το ύψος αυτού του κατώτατου μισθού είναι το κλειδί.  Χρειάζεται να συναντήσουμε τη χρυσή τομή, να ισορροπήσουμε στο ζύγι μεταξύ της αξιοπρεπούς διαβίωσης και της λειτουργίας του παζαριού. Δεν τα λέω αυτά για να φοβίσω, κάθε άλλο. Τα λέω γιατί πιστεύω ακριβώς στην καθιέρωση αυτή, που πρέπει να λειτουργήσει ως εφαλτήριο για την περαιτέρω ανάπτυξη της οικονομίας. Που θα τραβήξει τους μισθούς προς τα πάνω, που θα σπρώξει την κοινωνία προς τα μπρος.

Η ωρίμανση στην οικονομία μας επιτρέπει να προχωρήσουμε. Ελπίζω να είναι και το πολιτικό περιβάλλον αρκετά ώριμο για να υποδεχτεί τον κατώτατο μισθό όπως θα έρθει από την υπουργό εργασίας. Αν το ξεχειλώσουμε και αυτό, θα το σκοτώσουμε την ίδια ώρα. Και μαζί και ό,τι άλλο θετικό μπορεί να φέρει μαζί του.

*Άρθρο μου δημοσιευμένο στην έντυπη ΑΛΗΘΕΙΑ | Παρασκευή 11/02/2022

Share this post