Καφές και ψήφος

Είμαστε πίσω σε πολλά. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Είμαστε βήματα

πίσω σε τομείς που λογικά δεν θα έπρεπε να είμαστε, και ακόμα πιο πίσω από χώρες που θα έπρεπε να είμαστε πολύ μπροστά.

Αφορμή για το σημερινό μου άρθρο είναι η συζήτηση, την περασμένη Πέμπτη, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μεταξύ των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων Αβέρωφ Νεοφύτου και Άντρου Κυπριανού. Όταν ο συντονιστής Ανδρέας Παράσχος ρώτησε γιατί ακόμα να χρειάζεται κάποιος το εκλογικό βιβλιάριο για να ψηφίζει και επίσης να πρέπει να εγγραφεί στον εκλογικό κατάλογο με επιπλέον διαδικασία, ο Αβέρωφ Νεοφύτου απάντησε πως ο ίδιος και το κόμμα του είναι ακόμα ένα βήμα πιο μπροστά και πέραν της αυτόματης εγγραφής και της ψηφοφορίας με ταυτότητα, εισήγησή του είναι η εισαγωγή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, δίνοντας τη δυνατότητα στον ψηφοφόρο να ψηφίζει από το κινητό του, την ώρα που θα είναι σε μια καφετέρια. Ο Άντρος Κυπριανού και μερίδα παρευσκομένων ερμήνευσαν την τοποθέτηση Αβέρωφ πως επιδιώκει την αποστασιοποίηση των νέων και τη στροφή τους στις καφετέριες.

«Η ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ουτοπία. Εύκολα εγχειρήματα άλλωστε δεν υπάρχουν «

Ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει βεβαίως τη κάθε δήλωση όπως θέλει και όπως τον βολεύει. Η ουσία όμως είναι πως ο τρόπος διεξαγωγής των εκλογών σήμερα δυσχεραίνει τους πολίτες και τους ψηφοφόρους από το να πάνε να ψηφίσουν. Πρακτικά, αν έχεις εγγραφείς στον εκλογικό κατάλογο, θα πρέπει να ψάξεις και να βρεις εγκαίρως το βιβλιάριό σου, που το χρησιμοποιείς τρεις φορές στην πενταετία, για να πας στο σχολείο που πήγαινες μικρός την Κυριακή των εκλογών. Αν έχεις εγγραφεί. Αν δεν έχεις, και έχεις περάσει τα 24 και θέλεις να ψηφίσεις, θα πρέπει να ανακριθείς για τον λόγο που δεν το έκανες τόσα χρόνια και αν ικανοποιήσεις πριν σου σπάσουν τα νεύρα και παρατήσεις τη διαδικασία στη μέση ίσως να πάρεις βιβλιάριο. Στις 25 του μήνα θα μετρήσουμε την αποχή και όλοι θα συμφωνήσουμε πως θα είναι τεράστια. Και να σκεφτείτε πως δεν αντικατοπτρίζει την πλήρη εικόνα. Δεν προσμετρά όλους όσοι δεν γράφτηκαν ποτέ στον εκλογικό κατάλογο. Και δεν είναι λίγοι.

Οι λύσεις σίγουρα δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Αν ως Πολιτεία αποφασίσουμε στρατηγικά πως θέλουμε να υιοθετήσουμε την ηλεκτρονική ψηφοφορία αυτό θα πρέπει να γίνει σταδιακά και με σοβαρότητα. Θα πρέπει να δούμε τι κάνουν άλλες χώρες, τι προβλήματα αντιμετώπισαν, πώς τα έλυσαν και κυρίως πώς αντιμετώπισαν την αμφισβήτηση εκλογικών αποτελεσμάτων. Και προβλήματα υπάρχουν και αμφισβήτηση υπάρχει. Θα πρέπει να ξεκινήσει πιλοτικά και σίγουρα όχι από πολιτικές εκλογές. Ίσως, όταν καταλήξουμε στον τρόπο και τον μηχανισμό να ξεκινήσουμε από εκλογές λιγότερης πολιτικής σημασίας και σε σώματα που είναι έτοιμα να υιοθετήσουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία. Για παράδειγμα στον Σύνδεσμο Καθηγητών Πληροφορικής ή στο ΕΤΕΚ.

Σίγουρα η εικόνα, όπως της περιέγραψε ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ενός νέου να ψηφίζει από το κινητό του σε καφετέρια, να ακούγεται ουτοπική για πολλούς. Δύσκολο εγχείρημα με τρύπες στη διαδικασία για τους πιο συντηρητικούς, είναι αδύνατον θα μας πούνε όσοι θέλουν να κρύψουν τα προβλήματα του Αρχείου Πληθυσμού κάτω από το χαλί. Αλήθεια, υπάρχουν εύκολα εγχειρήματα; Προφανώς και δεν υπάρχουν. Σήμερα όμως γίνονται με ασφάλεια πληρωμές και μεταφορές εκατομμυρίων ηλεκτρονικά. Αλλά πριν πάμε στην ψηφοφορία από την καφετέρια, θα πρέπει να δούμε γιατί στο αρχείο πληθυσμού υπάρχουν εξήντα χιλιάδες αποθανόντες, και να μας εξηγήσουν γιατί χρειάζεται να δημιουργούμε γραφειοκρατία για να έχουμε εκλογικό βιβλιάριο. Εκεί είναι το κλειδί. Θέληση χρειάζεται και πολιτική απόφαση. Σήμερα, που για να επικοινωνήσεις χρήσιμα, εύκολα, ακόμα και αναγκαία προϊόντα και υπηρεσίες, χρειάζεται να πας να βρεις τους νέους και όχι μόνο, στους χώρους που συχνάζουν, δεν μπορείς να περιμένεις από τους ίδιους νέους να πάνε να ψηφίσουν με τον τρόπο που ψήφιζαν πριν από εξήντα χρόνια. Ο εκσυγχρονισμός δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι λόγια παχιά και άυλα. Πρέπει να μετατραπεί σε πράξεις χειροπιαστές. Και γρήγορα πριν να είναι πολύ αργά.