Οι γυναίκες του Καίσαρα
Στην επικρατούσα εκδοχή για την περίφημη και κατάφορα, στις μέρες μας τουλάχιστον,
παραβιασμένη φράση για τη γυναίκα του Καίσαρα, ο Ιούλιος έστησε παγίδα στη γυναίκα του για να απαλλαγεί από αυτήν. Για λόγους «υψηλής πολιτικής» θέλησε να χωρίσει τη δεύτερη γυναίκα του, την Πομπηία Σύλλα, για να προχωρήσει στον τρίτο κατά σειρά γάμο του με την κόρη του Πομπήιου.
Έβαλε, λοιπόν, έναν νέο και ωραίο άνδρα να μπει στα γυναικεία δωμάτια του παλατιού για να κατηγορήσει μετά την Πομπηία ότι «του τα φόραγε». Η Πομπηία, τίμια και ηθική γυναίκα, ετοίμασε την εν λόγω βραδιά μία εκδήλωση μόνο για γυναίκες. Κατά την ιστορία, το δόλωμα, ο νεαρός και όμορφος Πόπλιος, ήταν ήδη τρελά ερωτευμένος με τη γυναίκα του Καίσαρα, και δέχτηκε με μεγάλη του χαρά να εξυπηρετήσει τα σχέδια του Ιούλιου. Μεταμφιέστηκε λοιπόν σε ψάλτρια, έγινε όμως αμέσως αντιληπτός από την πεθερά της Πομπηίας, Αυρίλια. Βλέπετε, οι πεθερές ήταν από τότε οι θεματοφύλακες της οικογενειακής ισορροπίας.
«Ο Πρόεδρος τη μέρα που εκλέγεται παύει και να συναλλάσσεται. Και την πιο τίμια πράξη να κάνει οι καλοθελητές θα είναι πάντα εκεί και θα καραδοκούν.»
Ο Καίσαρας, θιγμένος από την συμπεριφορά της γυναίκας του, υπέβαλε αμέσως αίτηση διαζυγίου. Στη δίκη που ακολούθησε, η Πομπηία αρνήθηκε, όπως ήταν λογικό, τα πάντα. Άλλωστε, σκευωρία ήταν. Οι δικαστές λοιπόν απεφάνθησαν ότι «η γυναίκα του Καίσαρα είναι τίμια», για να πάρουν την απάντηση του Καίσαρα, μάλλον θα την είχε έτοιμη από καιρό, πως «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια κύριοι. Πρέπει και να φαίνεται».
Όπως ήταν φυσικό μετά από αυτή την εξέλιξη το ζευγάρι χώρισε. Ακολούθησε όμως ακόμα μία δίκη, αυτή του Πόπλιου (τι είναι το παλάτι και μπαινοβγαίνουμε, βάρκα;), όπου προς έκπληξη όλων ο Καίσαρας δεν πρόσαψε κατηγορίες στο νεαρό κυνηγό παντρεμένων γυναικών (milf hunter αγγλιστί). Και γιατί χωρίσατε τότε, διερωτήθηκε η έδρα; «Ότι την εμήν ηξίουν μηδ’ υπονοηθήναι», είπε ο Ιούλιος, τύπου «αξιώνω από τη γυναίκα μου να μην προκαλεί ούτε υποψίες» και καθάρισε.
Η ιστορία με τη γυναίκα του Καίσαρα είναι εκ των πραγμάτων παραβιασμένη. Η Πομπηία ήταν απλώς το ανυποψίαστο θύμα των σχεδιασμών του Καίσαρα. Στη σκευωρία, συμμετέχουν εκτός από τον Πόπλιο, η μάνα του Καίσαρα Αυρίλια, ενώ ο ρόλος των δικαστών «μυρίζει στημένο».
Βασικός κανόνας πολιτικής πρακτικής είναι πως οι πολιτικοί αξιωματούχοι, οι άνθρωποι – θεσμοί δε συναλλάσσονται κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Πόσο μάλλον με άλλους θεσμούς. Αν θα χρειαστεί να κάνουν πράξεις, θα πρέπει να το δημοσιοποιούν οι ίδιοι τη μέρα της συναλλαγής. Και την πιο τίμια, την πιο καθαρή συμφωνία να κάνουν, οι εκπρόσωποι του λαϊκισμού και της άκρατης μεμψιμοιρίας θα αρχίσουν να βλέπουν φαντάσματα. Θα αρχίσουν να μιλούν για ηθική όσοι μεγάλωσαν στην ανηθικότητα και στο ψέμα, και οι εκφραστές του λαϊκού αισθήματος, όσοι νιώθουν ή νομίζουν πως έχουν δύναμη επειδή κληρονόμησαν μιαν εφημερίδα, θα εξυπηρετούν είτε τα πολιτικά, είτε τα επιχειρηματικά συμφέροντα, είτε και τα δύο μαζί αν βολεύει.
Όταν είσαι στην πολιτική θα πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος να αντιμετωπίσεις και κτυπήματα κάτω από τη μέση. Οι αντίπαλοί σου, πολιτικοί μα και άλλοι, θα ψάχνουν λόγους μακριά από την ουσία της πολιτικής για να σε πλήξουν. Συνήθως γίνεται αυτό από ανθρώπους που έμαθαν να λειτουργούν στη μικροπολιτική παρά στην πολιτική. Και συνήθως γίνεται σε περιόδους που δεν μπορούν να σε αντιμετωπίσουν στην ουσία της πολιτικής. Όταν εκλείπουν τα πολιτικά επιχειρήματα και χρησιμοποιούν για οχήματα, για δολώματα μέσα που δεν μπορούν να σου αρνηθούν, όπως τον Πόπλιο στην περίπτωση της Πομπηίας. Είτε γιατί είναι ερωτευμένοι μαζί σου, είτε γιατί είναι εξαρτώμενοι από σένα. Το θέμα είναι πως ο Καίσαρας στην προκειμένη δεν είναι ο Αναστασιάδης, αλλά οι αντίπαλοι. Και ο συγκεκριμένος Καίσαρας δεν έχει μία γυναίκα αλλά πολλές, που μάλλον θα τις παγιδεύσει όλες, χωρίς ηθικούς φραγμούς και διλήμματα. Κρίμα. Και για τις γυναίκες, μα και για τους εξαρτώμενους Πόπλιους…