Οι δύσκολες μέρες

Δεν πρόκειται να επιχειρηματολόγησω αν το ΔΗΚΟ ορθώς αποχωρεί από την Κυβέρνηση.

Ας δεχτούμε, για χάριν άσκησης, ότι δεν υπάρχει “χημεία” του Νικόλα Παπαδόπουλου με τον πρόεδρο Αναστασιάδη και ήταν θέμα χρόνου το διαζύγιο. Άλλωστε και η ιστορία αυτό μας δείχνει. Έψαχνε απλώς μια ευκαιρία, μια σωστή δικαιολογία για να στηρίξει όσο το δυνατόν καλύτερα την αποχώρησή του.

Και το ζητούμενο δεν είναι αν θα είναι εντός ή εκτός κυβερνήσεως, αλλά με πόση υπευθυνότητα θα πολιτεύεται από την ερχόμενη βδομάδα. Και αν για το κυπριακό, και με βάση την εμπειρία του 2004, οι συσχετισμοί των κομμάτων δεν έχουν και την μέγιστη σημασία, στη βουλή και στην ψήφιση των νομοσχεδίων μόνο αυτό μετρά. Στο Κυπριακό, όταν και αν οι συνομιλίες καταλήξουν θα πάμε σε δημοψήφισμα. Εκεί, ο κάθε πολίτης θα συμπεριφερθεί σαν ένα κόμμα από μόνος του. Θα ζυγίσει ο κάθε ένας με τα δικά του δεδομένα και θα ψηφίσει ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

«Θα περάσουμε δύσκολες μέρες. Ως τόπος και ως κοινωνία. Η βδομάδα που φεύγει μας προετοίμασε καλά για αυτό. Η επόμενη θα είναι ακόμα πιο δύσκολη. Με το ΔΗΚΟ να αποχωρεί από την κυβέρνηση, πέραν του κυπριακού θα δοκιμαστούμε και στο μέτωπο της οικονομίας και της ψήφισης ή μη του νόμου – πλαισίου για τις αποκρατικοποιήσεις.»

Η συμπεριφορά των πολιτικών είναι κρίσιμη στο δρόμο μέχρι το δημοψήφισμα. Αρκετών οι καριέρες είναι κτισμένες στην ύπαρξη του κυπριακού. Και χωρίς να υπάρχει κυπριακό, δεν ξέρουν τι θα λένε και πως θα δικαιολογήσουν τη δουλειά τους. Αλλά δεν μπορούν να συνεχίσουν να μιλούν αδιάβαστοι, με ξύλινη γλώσσα, να επικαλούνται τον πατριώτισμο, και να παίζουν με τον φόβο των πολιτών. Ας παραμείνουμε όλοι ψύχραιμοι και ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τα δεδομένα χωρίς φανατισμό και προσπάθεια διχασμού των πολιτών. Ο κόσμος, πριν απομυθοποιήσει εντελώς τους πολιτικούς, περιμένει να ακούσει επιχειρήματα με αρχή και τέλος. Για την επομένη μέρα επίλυσης του κυπριακού και πως θα είναι οι ζωές μας. Αν δεν το κάνουν όσοι παρελαύνουν από τις τηλεοράσεις θα το κάνει ο καθένας μόνος του. Άλλωστε η τεχνολογία σήμερα δεν έχει καμία σχέση με αυτή πριν δέκα χρόνια. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να “μοιράζουν το παιχνίδι” πολύ καλύτερα από τους πολιτικούς και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Εκεί όμως που άμεσα, τις ερχόμενες μέρες, θα κριθεί η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα τόσο του ΔΗΚΟ αλλά και όλων των κομμάτων και των πολιτικών είναι στο μέτωπο της οικονομίας. Οι επιλογές, δυστυχώς, είναι περιορισμένες. Αν δεν περάσει από τη βουλή ο νόμος – πλαίσιο για τις αποκρατικοποιήσεις των ημικρατικών οργανισμών, τα πράγματα θα δυσκολέψουν και θα αγριέψουν. Και ας μην ξεκινήσουμε για τα υπέρ και τα κατά των ιδιοτικοποιήσεων ή από που αλλού μπορούμε να βρούμε τα λεφτά αυτά. Ας επικεντρωθούμε στην ουσία. Αν δεν είχαμε δηλαδή εξελίξεις στο Κυπριακό, το κοινό ανακοινωθέν ήταν στην ίδια φάση που ήταν τον Δεκέμβρη, θα συζητείτο σήμερα αποχώρηση του ΔΗΚΟ; Συμφωνούμε πως όχι. Άρα τι θα έπρατταν οι υπουργοί του ΔΗΚΟ την προηγούμενη Πέμπτη στη συζήτηση του υπουργικού για τις αποκρατικοποιήσεις; Θα τηρούσαν αποχή ή θα ψήφιζαν υπέρ; Μάλλον θα ψήφιζαν υπέρ. Και στη βουλή την ερχόμενη βδομάδα θα χρειαζόταν να μετρούσαμε μία μία της ψήφους για να δούμε πότε βγαίνει η απλή έστω πλειοψηφία; Μάλλον όχι…

Η πολιτική ορθότητα και η υπευθυνότητα δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται με γνώμονα μικροκομματικά συμφέροντα ή προσωπικά τερτίπια. Χρειάζεται και στην οικονομία και στο κυπριακό, όλοι οι βουλευτές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συμπεριφερθούν με λογική, μακριά από παλαιοκομματικές λογικές, με δημιουργικό λόγο και με τρόπο που να τιμούν και τη θέση τους, και τη βουλή και την κοινωνία. Δεν αντέχουμε ακόμα ένα βράδυ που να θυμίζει το φιάσκο της ψήφιση του νομοσχεδίου για τον συνεργατισμό…