Ομιλία στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2020

Να μπορούμε ελεύθεροι, οι νέοι αυτού του τόπου να δημιουργήσουμε χωρίς εμπόδια, απτά και νοερά οδοφράγματα.

 Έντιμε κ. Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η συζήτηση και η ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού είναι η κορυφαία πράξη σε ένα κοινοβούλιο. Και είναι πράξη ευθύνης. Είτε ο κάθε ένας από μας τους 56, τον υπερψηφίσει ή τον καταψηφίσει, καταθέτει τη δική του ευθύνη ως προς αυτόν. 

Ο προϋπολογισμός του 2020, για τον οποίον συζητούμε αυτές τις τρεις μέρες, αποτελεί το θετικό αποτύπωμα μιας διακυβέρνησης, που όχι μόνο καταθέτει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όχι μόνο συνεχίζει να κινεί τη χώρα με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά επιβεβαιώνει πως με την στρατηγική, με τη διαχείριση και το νοικοκύρεμα, η ποιότητα ζωής των πολιτών έχει βελτιωθεί και συνεχώς βελτιώνεται. Χωρίς πανηγυρισμούς, χωρίς φανφάρες, αναγνωρίζοντας πως είμαστε στη μέση ενός ανηφορικού δρόμου.

Δεν είμαι εδώ για να τα παρουσιάσω όλα άσπρα. Γιατί δεν είναι όλα άσπρα. Αλλά δεν πρόκειται να δεχτώ προσωπικά, και ούτε να μπω σε αμυντική θέση, ακολουθώντας τη πεπατημένη λογική της αριστεράς πως όλα είναι μαύρα.

 

Αγαπητοί συνάδελφοι της αντιπολίτευσης,

Κατανοούμε πως κάνετε τη δουλειά σας. Αλλά η μόνη καλή κουβέντα που ακούσαμε ήταν καλά Χριστούγεννα. Δεν καταλαβαίνετε, πως με το να παρουσιάζετε τα πάντα, τα πάντα όμως, με ένα άκρατο αρνητισμό,  με ένα μαύρο πέπλο, χάνετε την έξωθεν καλή σας μαρτυρία, ακόμη και σε όσους στήνουν για λίγα έστω δευτερόλεπτα το αυτί τους για να σας ακούσουν; Δεν πείθετε ούτε τους πιο φανατικούς οπαδούς του κόμματός σας. Αφού αυτά που λέτε δεν συμβαδίζουν με αυτά που βιώνουν, με αυτά που νιώθουν. Μην ψάχνετε μακριά για την απαξίωση της πολιτικής από τους πολίτες. Κοιτάξτε στα κιτάπια σας και στις σημειώσεις σας.  Την περασμένη βδομάδα κ. Κυπριανού, μέτρησα σε δημοσιογραφική σας διάσκεψη 1980 λέξεις στείρας αντιπολίτευσης. Χθες σπάσατε κάθε ρεκόρ. 4446 λέξεις ανελέητου αρνητισμού. Σήμερα μίλησαν μέχρι τώρα άλλοι έντεκα συναδέλφοι. Προσθέστε χοντρικά 1500 λέξεις από τον καθένα, όπως ο κ. Κέττηρος μας είπε. Συνεχίστε έτσι.

Ενισχύετε, άθελά σας, και τον Δημοκρατικό Συναγερμό, και την κυβέρνηση.  Να είστε καλά.

 

Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Επέλεξα συνειδητά στην φετινή μου ομιλία να αφήσω χώρο και να βάλω θετική ατζέντα. Να μιλήσω για ευκαιρίες παρά για απειλές. Για τη δημιουργικότητα που χρειάζεται αφήνοντας πίσω την καταστροφολογία, τον αρνητισμό και τις κασσάνδρες.

Να μιλήσω για την ποιότητα ζωής στις πόλεις μας, στη χώρα μας. Θέλω να μιλήσω για την εφαρμοσμένη πολιτική που κάνει πράξεις αυτά που θέλουν οι συμπολίτες μας. Δεν πρόκειται να σας κουράσω με αριθμούς για να σας αποδείξω πως έχουμε μπροστά μας ένα αναπτυξιακό προϋπολογισμό. Αυτό γίνεται αντιληπτό διά γυμνού οφθαλμού. Ούτε θέλω, να απαριθμήσω τις δεκάδες πρωτοποριακές θετικές αλλαγές, τις δεκάδες μεταρρυθμίσεις που γίνονται ή και υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια.

Το 2020 θα είναι ακόμη μια χρονιά πολυεπίπεδων μεταρρυθμίσεων. Και είναι κρίσιμη χρονιά, σημείο κομβικό.

Δεδομένου πως το 2021 θα έχουμε βουλευτικές εκλογές, η παραγωγική μας χρονιά θα είναι αυτή που μπαίνει σε λίγες μέρες.

Δικαιοσύνη, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Δημόσια Υπηρεσία, υφυπουργείο καινοτομίας και ψηφιακής πολιτικής, επενδυτικός νόμος για επίσπευση μεγάλων επενδύσεων.  Αναφέρω μόνο πέντε από αυτές που τις έχουμε ήδη ενώπιον μας ή θα τις έχουμε τις επόμενες βδομάδες. Και είναι στοίχημα, και πράξη ευθύνης, και πάλιν, ενός εκάστου, αν θα υπερψηφίσει ή θα καταψηφίσει τις μεταρρυθμίσεις.  Είναι 5 δομικές, σημαντικές αλλαγές που θα αλλάξουν την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας. Θα μειώσουν τη γραφειοκρατία και την ταλαιπωρία, θα αυξήσουν τη διαφάνεια, θα διευκολύνουν την ανάπτυξη της χώρας.

Ο κάθε ένας, από το έδρανο που κάθεται, μπορεί να κατηγορεί τους απέναντι ή να υπερασπίζεται το κόμμα του, και την διακυβέρνηση που υποστήριξε ή υποστηρίζει. Θεμιτό και καθόλα αποδεκτό.

Τις περιόδους όμως που κρατούσε και κρατά το τιμόνι της χώρας ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι αναντίλεκτα οι περίοδοι των μεγάλων θετικών αλλαγών του τόπου μας. Είναι οι περίοδοι που ζήσαμε και ζούμε την εφαρμογή των μεγάλων μεταρρυθμίσεων. Και αυτό είναι συνυφασμένο με την αντίληψη που έχουμε για τη διακυβέρνηση, για τον τόπο μας. Τολμάμε, να προχωρήσουμε. Παραμερίζουμε, εις γνώσιν μας, το κόστος που πιθανόν να έχουμε ως παράταξη. Προσμετρούμε το δημόσιο όφελος, το όφελος των πολιτών και προχωράμε. Δεν είναι τυχαίο που στα 17 χρόνια που κυβέρνησε ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ο τόπος πήγε μπροστά. Σίγουρα θα μπορούσαν να γίνονταν πολλά περισσότερα. Ομολογουμένως κάποια θα μπορούσαν να γίνονταν πιο σύντομα. Ας κοιτάξουμε όμως τη μεγάλη εικόνα. 

 

Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Στις δημόσιες μεταφορές κλείνει ένας κύκλος με την ολοκλήρωση των προηγούμενων συμβάσεων των αστικών λεωφορείων.

Η ανοικτή διαδικασία που διεξήχθη για την διάδοχο κατάσταση είναι πολλά υποσχόμενη ενώ αποτελεί και δείγμα γραφής για την αποφασιστικότητα να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα.

Θα παρακολουθούμε με προσοχή την εξέλιξη ώστε να διασφαλιστεί η ποιότητα και η αξιοπιστία. Άλλωστε κάθε μέσο που ο πολίτης εμπιστεύεται τις μετακινήσεις του πρέπει να ανταποκρίνεται με αξιοπιστία, ποιότητα και ακρίβεια. Εδώ θα βοηθήσει η εφαρμογή της τηλεματικής και η αναβάθμιση των στάσεων λεωφορείου.

Αναντίλεκτα, στον δημόσιο διάλογο για τις δημόσιες μεταφορές υπάρχει χώρος για τα ζητήματα φιλοσοφίας και τις διαφορετικές προσεγγίσεις, πράγμα θεμιτό σε μια δημοκρατία. Από την άλλη όμως, στα θέματα της οδικής ασφάλειας και της κουλτούρας που χρειάζεται να εμπεδώσει ο πολίτης στην οδική συμπεριφορά, χρειάζεται να γίνει μια μεγάλη υπέρβαση. Θα πρέπει να δώσουμε τα χέρια και να γεφυρώσουμε το χάσμα που χωρίζει συχνά τις πολιτικές δυνάμεις. Μέσα από μια ειλικρινή, διακομματική συνεννόηση χρειάζεται να δούμε δεδομένα να ακούσουμε τους εμπλεκόμενους και να δώσουμε τόσο στο τμήμα οδικών μεταφορών όσο και στην αστυνομία τα εφόδια που χρειάζονται για να λειτουργήσει η νομοθεσία αποτρεπτικά.

Εδώ οι πολίτες ζητούν από εμάς, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε ένα εθνικό σχέδιο για την οδική ασφάλεια και την μείωση των θανατηφόρων δυστυχημάτων.

Χρειάζεται να δούμε και τα θέματα νοοτροπίας, την αντίληψη που έχει ο πολίτης για την ασφάλεια, την δική του και των άλλων. Με ανοιχτά μυαλά θα πρέπει να αντικρίσουμε το ζήτημα και το ίδιο ανοικτοί θα πρέπει να είμαστε μπροστά στην προοπτική να εφαρμοστούν καινοτόμες ιδέες.

Να αξιοποιήσουμε τη επιστημονική γνώση που υπάρχει τόσο στην πατρίδα μας αλλά και στο εξωτερικό.

Να μάθουμε από τις εμπειρίες και τις γνώσεις άλλων κρατών που κατάφεραν να μειώσουν κατακόρυφα την απώλεια ζωής στην άσφαλτο.

Για όλα αυτά όμως ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά. Είναι γεγονός ότι σε πολλά δυστυχήματα δεν θα έκανε καμία απολύτως διαφορά το οδικό δίκτυο και η ποιότητα του, ή η αυστηρότητα των ποινών και οι τακτικοί και στοχευμένοι έλεγχοι. Οι αλλαγές και οι τομές πρέπει να γίνουν όμως για αυτά όπου θα έκανε την διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου, οι προληπτικές δράσης και η αποτρεπτικές ποινές για τα αδικήματα.

Σίγουρα, η προσφορά για της κάμερες φωτοεπισύμανσης που ξεκόλλησε και προχώρησε, είναι ένα βήμα σημαντικό. Τους λίγους μήνες που λειτούργησαν κάμερες στον τόπο μας, το 2007, είχαμε μείωση στο μισό στα σοβαρά τροχαία και στα θανατηφόρα. 

 

Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θέλω να πω και μια κουβέντα ως βουλευτής Λευκωσίας. Να μιλήσω για την πόλη που θέλουμε να ζούμε. Για τη Λευκωσία που δεν θα είναι κατ΄όνομα πρωτεύουσα αλλά για τη Λευκωσία που θα είναι πραγματική πρωτεύουσα.

Που δεν θα την πνίγει το κυκλοφοριακό, και που δεν θα πέφτει το μπαλάκι από υπηρεσία σε υπηρεσία για το ποιος ευθύνεται για παράδειγμα,  για την μη απομάκρυνση των τμημάτων από τον χώρο εδώ απέναντι, από το παλιό γενικό νοσοκομείο για να ανεγερθεί εντός του χρόνου που ορίστηκε το αρχαιολογικό μουσείο Λευκωσίας. Θέλουμε τη Λευκωσία που θα αναδεικνύει τον πολιτισμό της, που θα περπατιέται, που θα εφαρμόσει το σχέδιο βιώσιμης αστικής κινητικότητας, που θα εμπνέει και που θα είναι στολίδι για τον τόπο. Που θα σέβεται τον χρόνο των πολιτών και δεν θα τους ταλαιπωρεί στους δρόμους.

Το κυκλοφοριακό χάος που επικρατεί στην πρωτεύουσα αποτελεί μεγάλη πρόκληση για το κράτος και τις τοπικές αρχές. Η ποιότητα ζωής των πολιτών επηρεάζεται από τον χρόνο που απαιτεί η καθημερινή μετάβαση από και προς το γραφείο. Ακριβώς επειδή οι ανάγκες για μετακινήσεις στις κύριες οδικές αρτηρίες δεν αναμένεται να περιοριστούν, θα πρέπει σήμερα, έστω, να σχεδιάσουμε τις λύσεις που θα αλλάξουν τα δεδομένα το συντομότερο. Η λύση πάντως δεν είναι να αυξήσουμε τις λωρίδες στον αυτοκινητόδρομο ούτε να απλώσουμε κι άλλη  άσφαλτο. Χρειάζονται, σίγουρα έξυπνες οδεύσεις ώστε να μην δημιουργείται μποτιλιάρισμα.

Πιστεύω όμως ότι οι δημόσιες μεταφορές θα πρέπει να αποτελέσουν την λύση. Με χώρους στάθμευσης στα σημεία εισόδου στην πρωτεύουσα και γραμμές λεωφορείων που θα μεταφέρουν με άνεση και ασφάλεια τους πολίτες στους χώρους εργασίας τους θα πετύχουμε να αφαιρέσουμε χιλιάδες αυτοκίνητα από τους δρόμους.

Μια πόλη που οι πολίτες απολαμβάνουν να περπατούν και έχουν πρακτικά τη δυνατότητα να το κάνουν έχει λιγότερη ανάγκη το αυτοκίνητο.

 

Κλείνοντας κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι,

Οφείλουμε να δούμε και την πτυχή του εθνικού ζητήματος στην διαμόρφωση των προτεραιοτήτων του Κράτους.

Ως πρώτιστη προτεραιότητα το Κυπριακό επισκιάζει τα πλείστα άλλα ζητήματα από την πρώτη μέρα λειτουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το 1960.

Μια φυσιολογική χώρα χωρίς γραμμές κατάπαυσης του πυρός, χωρίς ιδιαίτερα υψηλές αμυντικές δαπάνες και εμπάργκο περιοριστικά τόσο για την εμπορική ναυτιλία όσο και για τις επιβατικές πτήσεις θα είχε σίγουρα διαφορετικές προτεραιότητες.

Οι ανάγκες των Πολιτών μπορούν να αποτελέσουν το πρώτο κριτήριο για κάθε απόφαση. Πόσο διαφορετικός θα ήταν, άραγε, ο Προϋπολογισμός του 2020 χωρίς την ύπαρξη του Κυπριακού; Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη και ριζοσπαστικότερη μεταρρύθμιση.

Να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον Τόπο μας τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια, θα δώσουμε μια ευκαιρία στο τεράστια ανεκμετάλλευτο δυναμικό ολόκληρης της Κύπρου και των ανθρώπων της.

Οφείλουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας να τους προσφέρουμε την ευκαιρία να ζήσουν και να ευημερήσουν σε μια φυσιολογική χώρα. Να μπορούμε ελεύθεροι, οι νέοι αυτού του τόπου να δημιουργήσουμε χωρίς εμπόδια, απτά και νοερά οδοφράγματα.

Το «δεν ξεχνώ» δεν πρέπει να μένει σύνθημα, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως ΔΕΝ ζούμε σε συνθήκες κανονικότητας, όσο και αν τα φαινόμενα απατούν.