Παιδιά, παιδεία και παίδεμα

Υπάρχουν έννοιες που χρειάζεται συνεχώς να τις σμιλεύουμε, να τις δουλεύουμε, να τις καλλιεργούμε. Για μένα, μια σημαντική είναι αυτή του σεβασμού. Σεβασμός στον γείτονα, στο συμμαθητή, στον πεζό στο δρόμο, στον ποδηλάτη, στο γάτο, στον εαυτό μας. Χρειάζεται να μάθουμε να σεβόμαστε, να ξέρουμε πως κανείς δεν μπορεί να έχει την ελευθερία να ασκεί βια, να καίει κερκίδες στα στάδια, να λειτουργεί ως ταύρος σε υαλοπωλείο και να νιώθει πως το δικαιούται.

Ανέφερα στην ομιλία μου στη βουλή την περασμένη βδομάδα: “Βλέπουμε τη βία να είναι παντού. Στα γήπεδα τα Σαββατοκύριακα, στα σχολεία τις καθημερινές. Δίνουμε λάθος πρότυπα. Δίνουν οι νέοι μας, τις λάθος μάχες δυστυχώς. Προφανώς και δεν εφαρμόζεται σωστά και ολοκληρωμένα η νομοθεσία για την κάρτα φιλάθλου. Όπως δυστυχώς δεν εφαρμόζονται και πολλές άλλες νομοθεσίες. Μα και σωστά να εφαρμοζόταν και πλήρως, μπορεί να μην είχαμε επεισόδια εντός των γηπέδων, σημαντικό και απαραίτητο, μα θα τα είχαμε εκτός. Και αυτό δεν είναι λύση. Οι οργανωμένοι φίλαθλοι, προέρχονται από πέντε ομάδες. Πέντε. Χθες οι ιστοσελίδες, αναδημοσίευαν τα βίντεο που γυρίζουν και ανεβάζουν αυτοί οι οργανωμένοι. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Πόσο δύσκολο είναι να εντοπισθούν αυτά τα άτομα που χειρίζονται αυτούς τους λογαριασμούς; Το που εδρεύουν, που συχνάζουν δηλαδή οι οργανωμένοι είναι επίσης γνωστό. Αλήθεια πότε έκανε έφοδο για τελευταία φορά η αστυνομία σε αυτούς τους χώρους;

Βεβαίως και το κυρίαρχο πρόβλημα είναι η έλλειψη σωστής παιδείας. Η έλλειψη σεβασμού. Έχουμε βία και στα σχολεία. Που η βία δεν περιορίζεται μόνο σε σωματική. Είναι πολλών εκφάνσεων. Ο σχολικός εκφοβισμός, η σεξουαλική παρενόχληση, η ψυχική βία, είναι και αυτή βία. Πολλές φορές χειρότερη από τη σωματική. Είναι γι΄αυτό που είναι απαραίτητο το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Για να μάθουν τα παιδιά μας να ξεχωρίζουν πότε κάποιος ξεπερνά τα όρια και βιοπραγεί. Για να μάθουν τα παιδιά μας να αυτοπροστατεύονται. Να μαθαίνουν, με σωστό και επιστημονικό τρόπο, στα πλαίσια εγχειριδίων και οδηγιών διεθνών οργανισμών και προτύπων, αυτά που και εμείς οι γονείς πολλές φορές δυσκολευόμαστε να απαντήσουμε στα παιδιά μας. Για να μάθουν τα παιδιά μας να σέβονται. Πρώτα τον εαυτό τους και μετά τους άλλους”.

Όση ύλη και αν προσθέσουμε στα σχολικά εγχειρίδια, όσο προγραμματισμό και αν κάνουμε με εξετάσεις, τετράμηνα και προετοιμασία, εντός και εκτός σχολείων, χρειάζεται να επιστρέψουμε πίσω και να δούμε ξανά τις βασικές μας τις αρχές. Είναι προτιμότερο να αφήσουμε δέκα σελίδες πίσω στα μαθηματικά και στη γλώσσα και να μιλήσουμε στα παιδιά για αυτή τη βασική έννοια, του σεβασμού. Είναι σημαντικό βεβαίως να ξέρουμε, όλοι πως τα παιδιά, όπως τα παιδεύουμε θα παιδευτούν. Η παιδεία που του δίνουμε δεν περιορίζεται στους 4 τοίχους της τάξης, ούτε στα ψηλά, δυστυχώς ψηλά, τείχη των σχολείων. Παιδεία παίρνουν, από τον τρόπο που ο κάθε ένας από μας ζει. Από τους γονιούς και πως συμπεριφέρονται στο δρόμο, από τους δασκάλους και πως συμπεριφέρονται στις τάξεις και στις αυλές των σχολείων, από εμάς τους πολιτικούς και πως συμπεριφερόμαστε και εντός και εκτός εδράνων. Διαδραστική είναι η παιδεία, διαδραστικός και ο σεβασμός.

*Άρθρο μου δημοσιευμένο στην έντυπη ΑΛΗΘΕΙΑ | Παρασκευή 15/12/2022