Συστημικότητα

Λέξη άγνωστη για τους περισσοτέρους πριν το βίαιο Euro Group στις 15 του Μάρτη.

Εδώ και δυο μήνες ξυπνούμε και την ακούμε κάθε μέρα. Καραμέλα στα στόματα πολιτικών, δημοσιογράφων, οικονομολόγων, σχετικών και ασχέτων.

Και όλοι ψάχνουμε την συσχέτιση των πραγμάτων. Ποιο είναι το σύστημα και πως επηρεάζεται; Είναι η δεν είναι συστημική η Κύπρος στο σύστημα της Ευρωζώνης; Θα μπορούσε να μην ήταν; Είναι συστημική η τράπεζα Κύπρου; προφανώς και είναι. Η λαϊκή; Σίγουρα. Τα δημόσια οικονομικά; Και αυτά. Τα ελλείμματα στο δημόσιο χρέος; επίσης. Μπορούμε να βρούμε την άκρη του κουβαριού; υπάρχει πρώτα πρώτα; Εδώ και δυο μήνες, όπου αγγίξεις λερώνεσαι. Παντού υπάρχει συστημικότητα. Σε όλα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και που μπορεί να είναι αυτή η άκρη; Μα που αλλού. Στη νοοτροπία και στο τρόπο που μάθαμε να ζούμε. Με τα λεφτά άλλων. Είτε ήταν των τραπεζών, είτε του κράτους, είτε του γείτονα. Εμβρόντητοι ανακαλύπτουμε ότι όλα ή σχεδόν όλα δουλεύουν στην τύχη. Από τις πιο σοβαρές ή σοβαροφανείς ιδιωτικές εταιρίες – βλέπε τράπεζες- μέχρι και το γραφείο προγραμματισμού του κράτους.

“Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν το αεικίνητο «κολλάει», όταν το σύστημα γίνεται άκαμπτο σε ένα σημείο. Η ιδέα είναι τότε να ξαναφέρουμε το «όλον» σε ρέουσα κίνηση, όχι να «επιδιορθώσουμε» ένα κομμάτι”.

Υπάρχει λύση; Πιστεύω πως ναι. Και είναι μια. Και μπορεί να εφαρμοστεί με ελάχιστες παραλλαγές, κρατώντας το βασικό κορμό της ίδιο: να δημιουργήσουμε ένα νέο σύστημα. Από το μηδέν. Να κρατήσουμε από το υφιστάμενο μόνο ότι θα μας βοηθήσει στο να κτίσουμε το καινούργιο.

Γίνεται; Μόνο με ένα τρόπο: Να το επιβάλει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η κεφαλή αυτού του τόπου. Να το πιστέψει και να το κάνει. Πως; Ξεχνώντας ότι είναι πολιτικός με ισορροπίες και χατίρια. Λειτουργώντας ως ηγέτης και όχι ως μάνατζερ. Αψηφώντας όλες τις αντιδράσεις και όλες τις δημοσκοπήσεις που θα μετρούν την δημοτικότητά του. Λειτουργώντας με τη φιλοσοφία της Θάτσερ: « Αν θέλεις να είσαι αρεστός, είσαι έτοιμος να συμβιβάζεσαι με οτιδήποτε, οποτεδήποτε και έτσι δεν θα καταφέρεις τίποτε».

Το ζητούμενο είναι να βελτιωθούν οι μέρες μας. Για τις καλύτερες μέρες, δε λέμε κουραστήκαμε να ακούμε. Και αν ο Αναστασίαδης κάνει ότι πρέπει να κάνει, για να ξηλώσει το σύστημα και να το ξαναφτιάξει, παρ΄ όλες τις αντιδράσεις που θα ξεσηκώσει, θα κερδίσει και τις επόμενες εκλογές. Πολύ απλά, γιατί θα βάλει την πολιτική σε άλλο επίπεδο. Αυτός θα παίζει μόνος του στο υψηλότερο. Οι άλλοι θα προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν πως τα κατάφερε.