Τα επικίνδυνα στην πολιτική

Από την ομιλία του Νικόλα Παπαδόπουλου κρατάω δύο επικίνδυνες αναφορές που οδηγούν σε εκτροπή του πολιτικού βίου της χώρας. Και πιστεύω πως χρειάζεται προσοχή από όλους όσοι βρισκόμαστε στο “κουρμπέτι” της πολιτικής. Υπάρχουν πολλών λογιών πολιτικά τεχνάσματα. Το χειρότερο είναι αυτό που διαχωρίζει τους πολιτικούς και τους πολίτες σε λιγότερο και περισσότερο πατριώτες. Εξίσου επικίνδυνο είναι και να εκστομίζονται από πολιτικούς, και δη αρχηγούς πολιτικών κομμάτων, φήμες. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μιλάμε με επιχειρήματα και γεγονότα και όχι να αναπαραγάγουμε το τι κουτσομπολιά ακούγονται.

Ψάχνοντας να βρει επιχειρήματα, γιατί το ΔΗΚΟ στηρίζει Νίκο Χριστοδουλίδη, μας είπε ο Νικόλας Παπαδόπουλος πως είναι ο μόνος κύπριος πολιτικός που στάθηκε στο Κραν Μοντάνα απέναντι σε άλλους, και στήριξε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το “μηδέν στρατός, μηδέν εγγυήσεις”. Πέραν του γεγονότος πως αυτό που είπε ο Νίκολας Παπαδόπουλος απέχει χιλιόμετρα από την αλήθεια, απόδειξη η δήλωση του ίδιου του Νίκου Χριστοδουλίδη στις 22 Ιουλίου 2017 και η ανακοίνωση – απάντηση του ΔΗΚΟ την ίδια μέρα όπου κατάκρινε τον Νίκο Χριστοδουλίδη, είναι αναφορές επικίνδυνες. Διχασμούς ζήσαμε πολλούς σε αυτόν τον τόπο, δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε ακόμα έναν και μάλιστα με ένα θέμα άνευ ουσίας. Ατυχής βεβαίως και η προσπάθεια του εταίρου υποψηφίου της αντιπολίτευσης να μπει με άτσαλο μάλιστα τρόπο σε αυτόν τον παράλογο διαγωνισμό παράδοσης πιστοποιητικών πατριωτισμού από τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Είναι να διερωτάται κανείς ποια ανάγκη ώθησε τον κ. Μαυρογιάννη να μπει σε αυτό τον διαγωνισμό. 

Το άλλο επικίνδυνο είναι η διασπορά των φημών από τα στόματα των πολιτικών. Στη δική μου αντίληψη, οι πολιτικοί στέκουν απέναντι στους ψιθύρους, μιλούν με επιχειρήματα και γεγονότα.  Διαφορετικά δεν είναι πολιτικοί αλλά οι χειρότεροι μεταφορείς κουτσομπολιών. Και γιατί κατέφυγε σε αυτή την επικίνδυνη τακτική ο κ. Παπαδόπουλος; Μα για να μας πει πως το ΔΗΚΟ κατέφυγε στον κ. Χριστοδουλίδη γιατί είναι έντιμος. Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι πως, μάλλον, σε ολόκληρο το κόμμα τους δεν έχουν έντιμους και έπρεπε να προστρέξουν να βρουν έναν έντιμο εκτός. Όλα αυτά είναι επικίνδυνα για την ποιότητα της δημοκρατίας μας και για την Δημοκρατία την ίδια. Το να λες από το βήμα του συνεδρίου σου πως δεν θέλουμε πρόεδρο που οι φήμες τον θέλουν κάτω από οποία πέτρα σηκώνεται, είναι ο άκρατος λαϊκισμός. Όχι γιατί είναι ψέμα, που είναι. Αλλά γιατί λέγονται από πολιτικό αρχηγό. Κρίμα, πολύ κρίμα.

Για το τέλος, άφησα ακόμα ένα επικίνδυνο. Το να λες, αντί να απαντάς σε πολιτικά επιχειρήματα, πως δεν θα σχολιάσουμε την επιθετική ρητορική του ΔΗΣΥ, είναι επίσης πληγή στην δημοκρατία. Αυτό κάνει ο κ. Χριστοδουλίδης. Τον ρωτάμε πολιτικά, απαντά συναισθηματικά. Θέλει να εμφανίζεται ως θύμα, ενώ δεν είναι. Θέλει να χαρακτηρίζει με επίθετα όλους τους άλλους, αλλά επί της ουσίας δεν απαντά. 

Η πολιτική, που όσοι απαξιώνουν να απαντούν πολιτικά, θεωρούν πως είναι απαξιωμένη για άλλους λόγους, ρίχνουν νερό στο μύλο ακριβώς της απαξίωσης. Όσοι θεωρούν πως ανακάλυψαν το νέο, το διαφορετικό, ότι έπιασαν τον παλμό της εποχής και ξεκινούν να διαδίδουν φήμες και να χωρίζουν τον κόσμο σε πατριώτες και μη, δυστυχώς υπηρετούν την πολιτική στην χειρότερη της μορφή. Είμαι αισιόδοξος πως οι πολίτες, που και κρίση έχουν και μνήμη έχουν δεν θα επικροτήσουν την τακτική αυτή, δεν θα ανοίξουν τον δρόμο στη λογική του ΔΗΚΟ και του Νικόλα Παπαδόπουλου.

*Άρθρο μου δημοσιευμένο στην έντυπη ΑΛΗΘΕΙΑ | Παρασκευή 01/07/2022