Τα ΠΕΠ και τα προσωπικά μας δεδομένα
Την εμπιστοσύνη των πολιτών δεν την κερδίζουμε με πυροτεχνήματα και με τάχα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Είναι με πράξεις ουσιαστικές που την κερδίζουμε. Mε πολιτικές πράξεις που πείθουν πως υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
H συνέχιση της συζήτησης για την περιβόητη λίστα Γιωρκάτζιη δυστυχώς ενισχύει την απαξίωση των πολιτικών προσώπων, των κομμάτων και των θεσμών. Ενισχύει την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών ως προς τους αντιπροσώπους τους. Κατακάθισε, δικαίως, στο μυαλό της κοινωνίας πως η διαιώνιση της συζήτησης, η κατακράτηση της λίστας στα συρτάρια γίνεται γιατί η προσπάθεια των κομμάτων είναι να την καταχωνιάσουν. Και βλέπουμε το τι γίνεται τις τελευταίες μέρες. Να βγαίνουν ένας ένας και μία μία οι βουλευτές και να αιτιολογούν το γιατί είναι ή γιατί λανθασμένα είναι στη λίστα.
Σκοπός του άρθρου δεν είναι να συζητήσουμε για τη συγκεκριμένη λίστα. Αν είναι σωστή, αν είναι ολοκληρωμένη αν είναι επαρκής. Ούτε αν πρέπει ή όχι να δημοσιοποιηθεί. Το κείμενο αυτό γράφτηκε άλλωστε πριν την ολομέλεια της Παρασκευής. Προσωπικά πιστεύω πως θα έπρεπε να είμαστε σε ένα στάδιο που δεν θα χρειαζόταν αυτή η συζήτηση. Και σίγουρα πρέπει να κάνουμε εκείνες τις αλλαγές και στον κώδικα δεοντολογίας για τους βουλευτές και στην νομοθεσία για το πόθεν έσχες ούτως ώστε να μην επαναλάβουμε ξανά αυτή τη συζήτηση. Να είναι τόσο ξεκάθαρες και διαφανείς οι δηλώσεις συμφέροντος των βουλευτών που να μην υπάρχει η παραμικρή σκιά για τον οποιονδήποτε.
Όταν κάποιος επιλέγει να γίνει πολιτικός θα πρέπει να ξέρει πως για αυτόν και για την οικογένεια του παύουν να ισχύουν οι οποιοδήποτε κανόνες ή και νόμοι για τα προσωπικά δεδομένα. Είναι το τίμημα αυτής της επιλογής μας. Οι πολίτες, από τους οποίους ζητάμε τη ψήφο τους, ζητούν και σωστά, να μην έχουμε τίποτα να κρύψουμε. Στις συζητήσεις που έγιναν δημόσια τις προηγούμενες μέρες, μεταξύ άλλων επικρατούσε η ερώτηση αν είναι μεμπτό ένας βουλευτής να έχει μη εξυπηρετούμενο δάνειο. Προσωπικά πιστεύω πως δεν είναι. Είναι όμως σίγουρα μεμπτό το ότι δεν το δήλωσε. Όχι μόνο όταν ψήφιζε ή μάλλον καταψήφιζε νομοσχέδια για να υπερασπιστεί το μη εξυπηρετούμενο δάνειο του, αλλά από τη μέρα εκλογής τους σε μια ξεκάθαρη δήλωση συμφέροντος που θα πρέπει και να επικαιροποιείται συχνά.
Τα τελευταία χρόνια κάναμε βήματα για τη διαφάνεια των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων. Χρειάζεται όμως να γίνουν πολλά περισσότερα. Το Πόθεν Έσχες που καταθέτουμε κάθε τρία χρόνια δεν είναι ούτε ολοκληρωμένο ούτε ξεκάθαρο. Τα δημόσια πολιτικά πρόσωπα πρέπει να δηλώνουν κάθε χρόνο την κεφαλαιακή κατάστασή τους, το capital statement όπως συνηθίζεται να λέγεται. Χρειάζεται να δηλώνουμε και πολλά περισσότερα. Και να εξαιρούμε τους εαυτούς μας από ψηφοφορίες που έχουμε σύγκρουση συμφέροντος. Και αν δεν το κάνουμε, αν δεν το δηλώσουμε και ψηφίσουμε να έχουμε επιπτώσεις. Η μεγαλύτερη επίπτωση, κατά τη γνώμη μου, για ένα πολιτικό πρόσωπο που θα ζητήσει την ψήφο των πολιτών είναι να τους ξεμπροστιάσεις, το λεγόμενο name and shame. Αλλά βεβαίως, αυτές οι δηλώσεις θα πρέπει να ελέγχονται για την ορθότητα των στοιχείων που συμπεριλαμβάνουν.
Η σήψη, η διαφθορά και η διαπλοκή βρίσκεται ανάμεσά μας δυστυχώς. Όχι μόνο στην πολιτική αλλά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Ο ένας πυλώνας στον πόλεμο κατά της σήψης της διαφθοράς και της διαπλοκής είναι ο έλεγχος. Και χρειάζεται να θωρακίσουμε τον έλεγχο σε όλες του τις εκφάνσεις. Το πραγματικό αντίδοτο όμως στην διαφθορά είναι η διαφάνεια. Και τη διαφάνεια οφείλουμε να την ενισχύουμε καθημερινά. Αυτός είναι και ο δικός μας ο ρόλος στο κοινοβούλιο. Να ξεκαθαρίσουμε τις νομοθεσίες, να μην υπάρχουν σκιές. Και αυτό να κάνουμε για να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια.
Και κάτι τελευταίο. Επικεντρωνόμαστε στα πρόσωπα και αφήνουμε πίσω τα κόμματα, τις οργανώσεις τους και τις εταιρίες τους. Επικεντρωνόμαστε στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και κάνουμε γαργάρα τα δάνεια που ποτέ δεν θα καταγραφούν ως μη εξυπηρετούμενα γιατί απλούστατα τους χαρίστηκαν τόκοι ή και διαγράφηκαν κεφάλαια, γιατί έγιναν με αδικαιολόγητα χαμηλό επιτόκιο ή χωρίς εξασφαλίσεις.
Την εμπιστοσύνη των πολιτών δεν την κερδίζουμε με πυροτεχνήματα και με τάχα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Είναι με πράξεις ουσιαστικές που την κερδίζουμε. Mε πολιτικές πράξεις που πείθουν πως υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
*Άρθρο δημοσιευμένο στην εφημερίδα Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ | Κυριακή 19/07/2020
