Τι κρατάμε από τις Ευρωεκλογές

Τι κρατάμε από τις Ευρωεκλογές

Οι μετεκλογικές αναλύσεις έχουν πάντα τη σημασία τους. Περισσότερο σε

επίπεδο σημειολογίας, επικοινωνίας και εκλογικής κουλτούρας. Το σημαντικότερο ίσως κληροδότημα αυτών των εκλογών είναι η αλλαγή της ορολογίας στον πολιτικό χάρτη. Οι όροι αριστερά, δεξιά και κέντρο, είναι προς κατάργηση. Από τα παραδοσιακά κόμματα, κανένα δεν επιδίωξε να κρατήσει τις ταμπέλες που το ακολουθούν για δεκαετίες. Από τα πρωτοεμφανιζόμενα, ήταν επόμενο πως δεν ήθελαν να μπουν σε συγκρίσεις και να διεκδικήσουν τίτλους που σίγουρα δεν περιποιούν τιμή στα αυτιά των ψηφοφόρων.

Τα κόμματα απέφυγαν και τα κλισέ σλόγκαν. Επικεντρώθηκαν στην ουσία Ο ΔΗΣΥ τόνιζε τις αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος και στη δουλειά που πρέπει να γίνει, το ΑΚΕΛ στην αντιευρωπαϊκή του προσέγγιση, και στις λέξεις Αντίσταση, Αξιοπρέπεια και Προοπτική. Συζήτηση για το ποια Ευρώπη θέλουμε δεν έγινε. Επικεντρώθηκε και αυτή η προεκλογική στα τετριμμένα και τα καθημερινά. Με δεδομένο πως ο ωφέλιμος χρόνος για να ακούσουν οι ψηφοφόροι ήταν σαφώς περιορισμένος, η επανάληψη των κεντρικών μηνυμάτων από κόμματα και υποψηφίους, ήταν ξεκάθαρη τακτική.

«Τα κόμματα ψηλάφισαν τον εκλογικό χάρτη, δοκίμασαν επιχειρήματα και προφίλ υποψηφίων, πειραματίστηκαν με νέα γλώσσα και ορολογία»

Οι νέοι σχηματισμοί, προσπάθησαν να μαζέψουν ψήφο διαμαρτυρίας. Ξεκάθαρα και χωρίς υπεκφυγές. Τόσο η Συμμαχία Πολιτών, όσο και το Μήνυμα Ελπίδας. Το αν πέτυχαν ή όχι είναι σχετικό. Ευρωβουλευτή δεν εξέλεξαν, αλλά πήραν ποσοστά που δεν μπορούν να υποτιμηθούν. Το ΕΛΑΜ επίσης, αν και δεν ήταν η πρώτη του παρουσία πήρε ποσοστά που αν είχαμε βουλευτικές εκλογές θα εξέλεγε δύο βουλευτές.

Οι πλέον χαμένοι είναι σίγουρα το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ. Το μεν ΔΗΚΟ, χωρίς να δικαιούται να υπερασπιστεί τον μέχρι πρότινος ιστορικό του ρόλο, αυτό του ρυθμιστή, απεμπόλησε με τις αυτοκτονικές του τάσεις τη θέση του στο κέντρο. Με αδύναμο ψηφοδέλτιο, με την εκστρατεία του στημένη στο δημοψήφισμα και με την μόνιμη εσωστρέφειά του πήρε ιστορικά χαμηλό ποσοστό. Στη δε ΕΔΕΚ, θα πρέπει να ευλογούν τον Περδίκη και τους Οικολόγους που χάριν σε αυτούς διατηρήθηκαν τέταρτο κόμμα και δεν έχασαν την έδρα στην Ευρωβουλή.

Σημαντικό επίσης στοιχείο αυτών των εκλογών ήταν η ευρεία χρήση των social media και του διαδικτύου. Υποψήφιοι το παράκαναν, αφού φόρτωσαν όλο το google ads με τη φάτσα τους και σίγουρα τους στοίχησε (βλέπε Αντιγόνη Παπαδοπούλου). Από την άλλη είδαμε μια κακή μεταφορά γραπτών κειμένων και τηλεοπτικών επιχειρημάτων να κυριαρχούν και στο facebook. H δυναμική βέβαια των εργαλείων προφανώς και δεν εξαντλείται σε αυτά. Βέβαια, έχουμε πολλά να μάθουμε στο μέλλον, για την ορθότερη χρήση τους.

Χωρίς αλλαγή στη σύνθεση της ομάδας των ευρωβουλευτών, αποφεύχθηκε ένας μικρός πολιτικός σεισμός. Η διατήρηση των δύο ευρωβουλευτών στο ΑΚΕΛ, έδωσε ανάσες στην ηγεσία μέχρι το 2016 για βελτίωση της εικόνας του. Η μη αλλαγή στην κατάταξη του τρίτου και τέταρτου κόμματος λειτούργησε με παρόμοιο τρόπο για ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ. Η στάση του ΔΗΣΥ, παρά το πολύ καλό ποσοστιαίο αποτέλεσμα, δείχνει τον δρόμο για ένα πολιτικό πολιτισμό που μέχρι σήμερα μας ήταν άγνωστος. Μακριά από πανηγυρισμούς και τυμπανοκρουσίες, δέχτηκε το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία του με προβληματισμό για την επόμενη μέρα.

Οι Ευρωεκλογές λοιπόν λειτούργησαν ως πρόκριμα για τον επόμενο μεγάλο εκλογικό σταθμό, τις βουλευτικές του 2016. Τα κόμματα ψηλάφισαν τον εκλογικό χάρτη, δοκίμασαν επιχειρήματα και προφίλ υποψηφίων, πειραματίστηκαν με νέα γλώσσα και ορολογία. Το ζητούμενο είναι σε ποιο βαθμό θα προβληματιστούν και με το δομικό πρόβλημα της μη αποδοχής του τρόπου λειτουργίας τους από τους πολίτες και πως θα καταπολεμήσουν τη κακή φήμη που σήμερα τους κατατρέχει.

Share this post