Τώρα, κρατάμε τα μπόσικα
Τα άνοιγμα των αεροδρομίων μας, είναι η επιβεβαίωση της καλή μας, μέχρι σήμερα πορείας μας. Είναι, επίσης, και η απαραίτητη πόρτα που πρέπει να μείνει ανοικτή για να ξεκινήσει να δουλεύει η τουριστική βιομηχανία. Είναι η πόρτα στην οποία πρέπει να ισορροπήσουμε την ελπίδα και τον φόβο. Και είναι εδώ που χρειάζεται να ισορροπήσουμε την αυτοπεποίθηση και το πείσμα μας πως τα καταφέρνουμε και πάλι με την συλλογική ευθύνη που πρέπει να γιγαντώσουμε.
Σιγά σιγά αυξάνουμε τον βηματισμό προς την συνολική επανεκκίνηση της οικονομίας και της κοινωνίας. Άνοιξαν ήδη τα εστιατόρια, τα καφενεία, τα σχολεία. Ανοίγουν σε λίγες μέρες και άλλες επιχειρήσεις. Με το άνοιγμα και των αεροδρομίων στις 9 του Ιούνη, μπαίνουμε ουσιαστικά σε μια σχεδόν ολική κανονικότητα. Μπαίνουμε σε αυτή τη νέα κατάσταση με τον φόβο από τη μια να μην έχουμε, ω μη γένοιτο, ένα δεύτερο κύμα εγκλεισμού αλλά και με αυτοπεποίθηση από την άλλη για να σηκώσουν οι επιχειρήσεις τον τζίρο τους από το μηδέν που ήταν χθες. Το ζήτημα είναι πως χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε με τον κορωνοϊό, μέχρι τη μέρα που θα βρεθεί το εμβόλιο και θα χορηγηθεί σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Ας συνειδητοποιήσουμε πως μπορούμε να έχουμε μηδενικά κρούσματα μόνο με τη χώρα και την οικονομία κλειστή. Τότε, θα έχουμε όμως την κοινωνία σε μαρασμό. Όχι μόνο οικονομικό αλλά και ψυχολογικό.
Η επιτυχία μας μέχρι σήμερα οφείλεται στις σωστές και έγκαιρες πολιτικές αποφάσεις. Μέσα σε αυτή την κρίση επανεκτιμήσαμε, και στην Κύπρο και παγκοσμίως, την αξία της σωστής πολιτικής ηγεσίας. Εκεί που η απαξίωση κτυπούσε κόκκινο, ζούμε αυτές τις μέρες το “κρέμασμα” των πολιτών από τα χείλη του Προέδρου της Δημοκρατίας. Οφείλεται βεβαίως και στην ευλαβική πειθαρχία όλων μας. Που αντιληφθήκαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης ακούσαμε τις συμβουλές των ειδικών και κλειστήκαμε στα σπίτια μας. Η εφαρμογή μέχρι τώρα ήταν εύκολη. Το στοίχημα είναι να κρατήσουμε τώρα τα μπόσικα. Να επιστρέψουμε στην κανονικότητα με ενσυναίσθηση. Κατανοώντας δηλαδή πως ο ιός δεν εξαφανίστηκε μαγικά. Και δεν υπονοώ να μείνουμε κλεισμένοι στο σπίτι. Αλλά να επανέλθουμε ακολουθώντας τους βασικούς κανόνες αυτοπροστασίας για να αποφύγουμε ένα πισωγύρισα που θα είναι σίγουρα πολύ πιο δύσκολο από το πρώτο κύμα.
Σε αυτή την εξίσωση λοιπόν χρειάζεται όλοι μας να κινηθούμε με εντιμότητα και ειλικρίνεια. Την ώρα που ο κάθε επιχειρηματίας κάνει ταμείο τρώγοντας τα νύχια του από το άγχος αν βγαίνει ο μήνας, δε σηκώνει ψευτομαγκιές από την αντιπολίτευση. Την ώρα που η ανασφάλεια για την επόμενη μέρα επανέρχεται δριμύτερη για τους εργαζόμενους, ακούνε βερεσέ τα κάλπικα διλήμματα των κομμάτων που αποφάσισαν να αλλάξουν όχθη και να σηκώσουν παντιέρα εκλογική εν μέσω την τρικυμίας. Το βάρος των αποφάσεων και της διαχείρισης προφανώς και είναι στην κυβέρνηση. Αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν όλοι όσοι επιλέγουν σιγά σιγά να προσγειωθούν στην αντίπερα όχθη. Και δεν εννοώ την κομματική άλλη όχθη. Αυτό είναι θεμιτό και απαραίτητο στη δημοκρατία. Εννοώ την όχθη που βρίσκεται απέναντι από τους πολίτες, από τον ορθολογισμό και τη λογική. Στην όχθη που δυστυχώς ταυτόχρονα με τις κομματικές τους ψευδαισθήσεις που θεριεύει, κινδυνεύει να καταβροχθίσει επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
Ευτυχώς υπάρχει σχέδιο βήτα. Θα ανακοινωθεί στις επόμενες μέρες και θα προσπαθήσει να δώσει λύσεις στα ζητήματα ρευστότητας που σήμερα απειλούν την επιχειρηματικότητα της χώρας. Από εκεί και πέρα, πέραν της αντιπολίτευσης σε πολιτικό επίπεδο, χρειάζεται να λειτουργήσουμε με υπευθυνότητα όλοι μας. Για να κρατήσουμε το ιό με χαμηλά κρούσματα, την κοινωνία σε δρόμο επιστροφής στην κανονικότητα, την οικονομία ανοικτή. Τα άνοιγμα των αεροδρομίων μας, είναι η επιβεβαίωση της καλή μας, μέχρι σήμερα πορείας μας. Είναι επίσης και η απαραίτητη πόρτα που πρέπει να μείνει ανοικτή για να ξεκινήσει να δουλεύει η τουριστική βιομηχανία. Είναι η πόρτα στην οποία πρέπει να ισορροπήσουμε την ελπίδα και τον φόβο. Και είναι εδώ που χρειάζεται να ισορροπήσουμε την αυτοπεποίθηση και το πείσμα μας πως τα καταφέρνουμε και πάλι με την συλλογική ευθύνη που πρέπει να γιγαντώσουμε. Προσωπικά είμαι σίγουρος, πως θα κρατήσουμε τα μπόσικα, και στο τέλος σαν ροκ συγκρότημα, θα μας αντέξει το σκοινί.
*Άρθρο δημοσιευμένο στην ΑΛΗΘΕΙΑ, Τρίτη 26/05/2020.