Φωτεινές ιστορίες

Το φως αποφεύγουμε να το αναδεικνύουμε. Μας αρέσουν οι μίζερες, οι αρνητικές ιστορίες. Να
μιλάμε για τα κακώς έχοντα. Άλλωστε είναι αυτά που πουλούν, που έχουμε την εντύπωση πως
πουλούν. Ξεχνάμε ή και αποφεύγουμε να μιλάμε, να ψάχνουμε για να μιλήσουμε για τους
ανθρώπους που μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπα, που μπορούν να εμπνεύσουν.
Αυτές τις ιστορίες, τις φωτεινές ιστορίες όπως προσωπικά τις αποκαλώ, χρειάζεται να τις ψάξουμε
για να τις βρούμε. Οι άνθρωποι που τις κάνουν πράξεις, είναι συνήθως άνθρωποι χαμηλών τόνων,
αξιοπρεπείς και περήφανοι, εργατικοί και με θετική ενέργεια. Τους ενοχλούν πολλά από τα
λανθασμένα που ζουν. Δεν φωνάζουν, ανήκουν σε αυτό που αποκαλούμε σιωπηρή πλειοψηφία,
αλλά με μαθηματική ακρίβεια θα έρθει η στιγμή που θα αντιδράσουν. Που θα εκφράσουν την
άποψή τους με τον δικό τους τρόπο. Σήμερα, που το περιβάλλον γίνεται όλο και πιο τοξικό, την
περίοδο αυτή που ο ορθολογισμός χάνεται, που τα λογικά επιχειρήματα ακούγονται όλο και πιο
αραιά, οι ιστορίες αυτές είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να ειπωθούν και να ακουστούν.
Εμείς οι πολιτικοί, χρειάζεται να γίνουμε μέρος της διάδοσης αυτών των ιστοριών. Να
λειτουργήσουμε σαν πομποί που θα μεταφέρουν αυτό το θετικό μήνυμα παραέξω. Πρέπει και εμείς
να λειτουργήσουμε έξω από τα παραδοσιακά στεγανά που μάθαμε να δουλεύουμε τις
προηγούμενες δεκαετίες. Να πάμε, να βρούμε, να ενθαρρύνουμε αυτούς τους νέους ανθρώπους
να μας πουν. Να ακούσουμε. Να βγούμε πέραν από τα παραταξιακά σωματεία, για να βρούμε τον
κόσμο που δεν περνά από το κατώφλι τους.
Αυτή την προσπάθεια αποφάσισα να κάνω ως Βουλευτής Λευκωσίας. Με την πρωτοβουλία της
Ανεκτίμητης Λευκωσίας και με υπότιτλο “Ο τόπος είναι οι άνθρωποι του”, θα περπατήσουμε από
άκρη σ΄άκρη στην επαρχία της πρωτεύουσας, στα αστικά κέντρα αλλά και στις κοινότητες. Θα
βρούμε ανθρώπους, κυρίως νέους, που τόλμησαν και δημιούργησαν. Τη βδομάδα που μας πέρασε
κάναμε την πρώτη απόπειρα. Πήγαμε στον Καλοπαναγιώτη, συζητήσαμε και αναδείξαμε τις
ιστορίες του Ανδρέα, της Ηλιάνας, του Λούκα και του Παναγιώτη. Μας είπαν πόσο σημαντική είναι
η αλληλοστήριξη μεταξύ τους., Πόσο κρίσιμη είναι η ενίσχυση των προσπαθειών τους από τους
μεγαλύτερους, από το κοινοτικό συμβούλιο αλλά και από τους ανθρώπους που πιστεύουν στο
χωριό τους και θέλουν να το δουν να αναβιώνει και να προοδεύει.
Θα συνεχίσουμε αυτή τη προσπάθεια. Μετά το Πάσχα να πάμε στον Στρόβολο, μέσα στο Μάη
στην Πιστιλιά, τον Ιούνη στην Παλιά Λευκωσία και στην Τηλλυρία. Τις ιστορίες τις φτιάχνουν οι
άνθρωποι. Πρέπει να πιστέψουμε ξανά στην πρώτη ύλη της δημιουργίας. Στον άνθρωπο και στο
μυαλό του. Και την ίδια ώρα, να είμαστε έτοιμοι να ακούμε, και να προσπαθούμε να βρίσκουμε
λύσεις. Να κάνουμε πράξη την εφαρμοσμένη πολιτική. Να έχουμε κεραίες ανοιχτές,
αντανακλαστικά ενισχυμένα για να μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις. Άλλωστε, οι εποχές των
μεγάλων λόγων, των θεωρητικών διακηρύξεων, των πολλών θα, πέρασε ανεπιστρεπτί. Τώρα είναι
η στιγμή να κάνουμε τα μικρότερα που είναι όμως ουσιαστικά. Τα χειροπιαστά που οι πολίτες
έχουνε μεγαλύτερη ανάγκη και θα νιώσουν πως βελτιώνεται, έστω κατά κάτι τις, η καθημερινότητά
τους.

Δημήτρης Μ. Δημητρίου | Βουλευτής Λευκωσίας Δημοκρατικού Συναγερμού | Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών