Αλληλεγγύη, συλλογικότητα, υπευθυνότητα

Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται πολλαπλάσια αλληλεγγύη, συλλογικότητα και υπευθυνότητα. Όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με τα κρούσματα και θα στρέψουμε ολόκληρη την προσοχή μας στην επούλωση της οικονομίας δε θα υπάρχουν οικονομίες σε ανάπτυξη για να κοιτάξουμε προς τα εκεί εκεί και να προσελκύσουμε επενδύσεις.

Στις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε χρειάζεται να κατανοήσουμε πως οι μέρες αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τις προηγούμενες. Όπως θα πρέπει να κατανοήσουμε πως και οι μέρες, με το καλό, μετά το τέλος της πανδημίας θα είναι πολύ διαφορετικές από τις μετά – κρίσης μέρες που ζήσαμε στο παρελθόν. Και στο πρόσφατο και στο απώτερο. Η ειδοποιός διαφορά αυτής της κρίσης είναι πως δεν υπάρχει γωνιά στον πλανήτη που δεν την έχει επηρεάσει. Ως εκ τούτου θα πρέπει να είναι και διαφορετικός ο χειρισμός αλλά και η λογική με την οποία θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.

Θα μου πείτε πως ο πρότερος μας βίος σε περιόδους κρίσης αποδεικνύει πως συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα. Αυτή είναι σωστή παράμετρος. Κατανοούμε, κατά την άποψη μου, πως έχουμε απέναντι μας έναν μεγαλύτερο εχθρό, πως έχουμε μεγαλύτερη εκκρεμότητα, και δεν τρωγόμαστε, και τόσο, μεταξύ μας. Αυτό είναι μια λογική εξήγηση για το πως καταφέραμε να ξεπεράσουμε σχετικά γρήγορα την οικονομική κρίση του 2013. Υπήρξε εργασιακή ειρήνη, υπεύθυνη στάση από την πλειοψηφία των κομμάτων και των βουλευτών στο κοινοβούλιο, μια κατανόηση πως πρέπει να το ξεπεράσουμε το συντομότερο για το καλό του τόπου.

Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται πολλαπλάσια αλληλεγγύη, συλλογικότητα και υπευθυνότητα. Όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε με τα κρούσματα και θα στρέψουμε ολόκληρη την προσοχή μας στην επούλωση της οικονομίας δε θα υπάρχουν οικονομίες σε ανάπτυξη για να κοιτάξουμε προς τα εκεί εκεί και να προσελκύσουμε επενδύσεις. Η πληγή είναι παγκόσμια και ο καθένας θα κοιτάξει τα του οίκου του. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να δούμε ξανά ολόκληρη την οικονομία. Από τον πρωτογενή τομέα και τη στροφή μας στα προϊόντα του τόπου μας, στον δευτερογενή και το πως θα εξελιχθεί η προώθηση των μεταποιημένων προϊόντων, μέχρι και τις υπηρεσίες που χρειάζεται να δημιουργήσουμε νέα προϊόντα. Ακόμη και στον τουρισμό θα πρέπει να εφαρμόσουμε μέσα σε μερικούς μήνες αυτά που λέγονται εδώ και χρόνια ή αυτά που σχεδιάστηκαν να γίνουν μέσα στη δεκαετία.

Σε όλη αυτή την εξέλιξη υπάρχει προφανώς η κοινωνία, οι πολίτες. Που αν λέμε σήμερα πως είναι μια φορά πιο μπροστά από τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό, μέσω από την κρίση θα δεκαπλασιαστεί η απόσταση αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε με την ίδια νοοτροπία.  Βλέπουμε αυτές τις μέρες κάποια κόμματα να λειτουργούν δυστυχώς με λογικές εκλογικές. Και να βάζουν δυστυχώς πάνω από τη συλλογικότητα και την υπευθυνότητα, που άλλες στιγμές της μέρας αναφέρουν, άλλες προτεραιότητες. Κρύφτηκαν, και αυτή τη φορά, πίσω από την πλειοψηφία. Το χειρότερο είναι πως πιστεύουν πως δε δημιουργούν πρόβλημα επειδή μιλούν εκ του ασφαλούς. Δυστυχώς όμως δημιουργούν διχασμό. Από τη μια οι «κακοί» και από την άλλη οι δήθεν «Ρομπέν των δασών». Χωρίς να μας λένε οι «Ρομπέδιδες» τι θα γινόταν αν επικρατούσε η λογική τους και η επιλογή τους στο κοινοβούλιο. Η πιο εύκολη πολιτική δουλειά είναι η σπορά του πανικού σε μέρες κρίσεις.

Την απάντηση βεβαίως την πήραν από την κοινωνία. Που αγνόησε, για άλλη μια φορά, τον πανικό και την κινδυνολογία. Που έβαλαν μπροστά τον ορθολογισμό, είδαν ποιες είναι οι εφικτές και οι βιώσιμες λύσεις για τους ίδιους και τις επιχειρήσεις τους και αξιοποίησαν το σημαντικότερο μέτρο για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων αυτής της κρίσης και προχώρησαν στην αναστολή των δόσεων για τα δάνειά τους.

Έχουμε καιρό, έχουμε θέματα για να λειτουργήσουν όσοι το επιθυμούν με εκλογικές λογικές. Αυτές τις μέρες όμως χρειάζεται η υπευθυνότητα, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη που εφάρμοσε στην πράξη την περασμένη Παρασκευή η ισχυρή πλειοψηφία των κομμάτων στο κοινοβούλιο. Η μόνη παραφωνία ήταν το ΕΛΑΜ που καταψήφισε το πακέτο των δέκα νομοσχεδίων. Μάλλον θα εισηγείται να μην ενισχυθούν οι εργαζόμενοι με επιδόματα, να μην ανασταλούν οι δόσεις για ΦΠΑ, η αύξηση στο ΓΕΣΥ και ο έκτακτος προϋπολογισμός.

Στη μεγάλη εικόνα όμως θα πρέπει να κατανοήσουμε πως η κοινωνία δεν «αγοράζει» τα έωλα επιχειρήματα όσων αρνούνται την λογική, όσοι είναι απέναντι από τον ορθολογισμό και όσοι αντιτίθενται στην κοινή αναγκαιότητα για να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλον, να συμπεριφερθούμε με σοβαρότητα και με ειλικρίνεια. Είναι ο μόνος τρόπος για να πείσουμε για την πίστη μας, ότι θα τα καταφέρουμε. Γιατί, θα τα καταφέρουμε.

*Άρθρο δημοσιευμένο στον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ, Κυριακή 05/04/2020.