Από τα μικρά, κρίνεις πολλά 

H νέα κυβέρνηση μετρά ογδόντα μέρες στο τιμόνι της χώρας. Σε αυτό το μικρό διάστημα δεν χρειάστηκε, ευτυχώς, να διαχειριστεί κάποιο μεγάλο θέμα. Είναι όμως δεδομένο πλέον και στους φανατικότερους υποστηριχτές τους πως υπάρχουν αφενός ζητήματα οργάνωσης, που δεν είναι το πιο σημαντικό γιατί μπορούν να διορθωθούν, και αφετέρου δομικά ζητήματα νοοτροπίας που είναι σαφώς πιο σημαντικά και πολύ πιο δύσκολο να τα διορθώσεις. 

Η επανάληψη του ίδιου σκηνικού με διαφορά μερικών ημερών σε σχέση με τους διορισμούς των συμβούλων των υπουργών δείχνει ακριβώς το πρόβλημα στη νοοτροπία. Μετά το πρώτο περιστατικό με τον διορισμό της δεκαεννιάχρονης, την είδηση πως τελικά  δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο και τη συνάντηση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας  με τον Γενικό Ελεγκτή θα περίμενε κανείς πως θα εξέταζαν όλους τους συμβούλους με τα ελάχιστα προσόντα αυτού του πλαισίου και πως θα έκλεινε εκεί το ζήτημα.  Όχι μόνο δεν έκαναν αυτό το αυτονόητο, αλλά όταν ξεκίνησε το νέο κύμα αποκαλύψεων για διορισμούς που είναι εκτός αυτού του πλαισίου, ξεκίνησαν τις δικαιολογίες, που δεν έπειθαν κανέναν, δικαιολογίες που έπρεπε να διαψεύδουν ή να διορθώνουν οι ίδιοι ανά δίωρο. 

Το χειρότερο ήταν η θυματοποίηση ενός προσώπου που σήμερα έχει καθαρό ποινικό μητρώο. Ο ποινικός κώδικας δίνει δεύτερη ευκαιρία, αναλόγως του αδικήματος μετά από την πάροδο κάποιων χρόνων για κάποια αδικήματα, το ποινικό μητρώο καθαρίζει. Θέλει η ποινική δικονομία την επανένταξη αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία. Δυστυχώς οι πολιτικοί, και όχι μόνο, ταγοί καταδίκασαν για δεύτερη φορά την κατά τ΄άλλα φίλη και συνεργάτιδα. Περίμενα από τον υφυπουργό πολιτισμού να βγει με παρρησία και να σταθεί στο πλευρό της συνεργάτιδας του, να υπεραμυνθεί της απόφασης του, του δικαιώματος του προσώπου αυτού να βρει ξανά τα πόδια του και να σταθεί απέναντι στα αιματοβαμμένα πληκτρολόγια των κοινωνικών δικτύων αλλά και στις αιματοβαμμένες, δυστυχώς, δημοσιογραφικές πένες. Αντ΄ αυτού είδαμε τη χειρότερη αντίδραση. Είπαν ψέματα, στην αρχή πως δεν υπάρχει τέτοιο όνομα στο υφυπουργείο, στη συνέχεια, όταν είδαν πως αυτό δε στέκει, είπαν άλλο ψέμα πως ήταν εκεί δοκιμαστικά! 

Κερασάκι στην τούρτα, ο Νικόλας Παπαδόπουλος. Που κατηγόρησε, για άλλη μια φορά, “το παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο” πως διαδίδει ψευδείς ειδήσεις επειδή δεν χώνεψε ακόμα την επικράτηση του Νίκου Χριστοδουλίδη απέναντι σε αυτό το κατεστημένο. Θα το επαναλάβω και από αυτή τη στήλη. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος είναι ο ορισμός του παραδοσιακού πολιτικού κατεστημένου. Αν ανοίξουμε το πολιτικό λεξικό της χώρας μας στο λήμμα “παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο” θα βρούμε δίπλα, ως επεξήγηση, με λεβεντιά, με καμάρι τις λέξεις ΔΗΚΟ και Παπαδόπουλος. Μάλλον με αυτή τη νοοτροπία, εμποτίστηκε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ό,τι έκαναν σε αυτά τα ζητήματα, όζει παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο. Ζυμώσεις παλαιοκομματικές,  ωσμώσεις ρουσφετιού. 

Από αυτά τα μικρά κρίνονται συνήθως χαρακτήρες και προθέσεις. Η συνεχής προσπάθεια να ξεγελάσουν, να βάλουν ζητήματα κάτω από το χαλί, να θεωρούν πως είμαστε όλοι λιγότεροι έξυπνοι από αυτούς, η προσωποποίηση και ο εκτροχιασμός των θεμάτων ως κτυπήματα στον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δε βοηθούν. Αντιθέτως εντείνουν το μουρμουρητό, αυξάνουν την απογοήτευση και δείχνουν πως δεν έχουν διάθεση να προχωρήσουν σε αυτό που υποσχέθηκαν στον κυπριακό λαό. Το κάτι διαφορετικό, τη διακυβέρνηση μακρυά από κομματικές ατζέντες. Οι πρώτες κινήσεις, δείχνουν δυστυχώς πως τα κομματικά βαρίδια, σε αυτά τα κόμματα του κατεστημένου είναι σαφώς πιο μεγάλα από τους πρώτους πρόχειρους υπολογισμούς. Μακάρι να διαψευστούμε. Μακάρι. 

*Άρθρο μου δημοσιευμένο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ | Δευτέρα 22/05/2023