Εφάπαξ με δόσεις δεν είναι εφάπαξ

Λέγαμε πως μετά το πατατράκ του περσινού Μάρτη θα αλλάζαμε μυαλά. Ακούσαμε

πολλάκις πως θα γυρίζαμε την πλάτη σε όλα τα κακά που μας έφεραν στο κρακ. Πως έπρεπε να καταπολεμήσουμε τις γάγγραινες του βίου της Κύπρου και να σπάσουμε τα κατεστημένα. Μάλλον όμως τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Η διαχείριση γίνεται με πανικό και άγχος. Η πίεση από τη διακήρυξη για τον πόλεμο στα κατεστημένα αναγκάζει τους πρωταγωνιστές σε επιπλέον λάθη, πολλές φορές παιδαριώδη. Και προς της ουσία, αλλά κυρίως στην επικοινωνία. Και το θέμα δεν είναι προφανώς η επικοινωνία, αλλά αν γίνονται όλα όσα πρέπει να γίνουν, αν έχουμε παραδοτέα.

Μισή κουβέντα του υπουργού Οικονομικών κατάφερε να μετατοπίσει τη συζήτηση (και πάλι) στους βολεμένους ή καλύτερα στους πιο βολεμένους αυτού του τόπου. Για το αν θα φορολογηθεί ή όχι το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων. Πρώτο θέμα στις ειδήσεις εδώ και δέκα μέρες. Για το αν θα γίνει απεργία ή στάση εργασίας, αν θα είναι εικοσιτετράωρη ή δωδεκάωρη, αν θα συμμετάσχουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, αν η ΣΕΚ αποφάσισε τρίωρη στάση εργασία και πάει λέγοντας. Εκτόπισε από την επικαιρότητα το θέμα των εκποιήσεων σε χρόνο ρεκόρ, την ώρα που τα νομοσχέδια είναι στο Ανώτατο και πίσω στη Βουλή. Και γιατί να αφορά τον καθένα από μας το θέμα του εφάπαξ; Να ακούμε τον Γλαύκο Χατζηπέτρου να διατείνεται ότι είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο (αλήθεια είναι;), να βγαίνει μετά ο Φίλιος της ΠΟΕΔ και ο Ταλιαδώρος της ΟΕΛΜΕΚ και να ζητούν ούτε λίγο ούτε πολύ τα ρέστα, γιατί οι συνάδελφοί τους που ξεγελάστηκαν, φοβήθηκαν και παραιτήθηκαν πρόωρα ήταν διευθυντές και βοηθοί και πήγε στράφι η διαδικασία αποπαγοποίησης των προαγωγών.

«Όταν όλοι μας καταλαβαίνουμε τη διαφορά του νόμιμου από το ηθικό όταν αφορά τους άλλους, αλλά όταν έρθει η σειρά μας, βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω, τότε βλέπουμε πως οι στρεβλώσεις έχουν δημιουργήσει σκεβρώσεις»

Ζούμε σε ένα περίεργο περιβάλλον, και κάθε μέρα ξεγυμνωνόμαστε. Ακόμα να καταλάβουμε πως πρέπει να ξεχάσουμε τα βασίλεια που είχαμε. Πως πρέπει οι συντεχνίες να κατέβουν από τα καλάμια τους και οι ηγέτες τους να εκπέμπουν στα ίδια μήκη κύματος με τα μέλη τους αλλά και με την κοινωνία ευρύτερα. Και τα μέλη των συντεχνιών που διαφωνούν με τη διαχείριση των ηγετών τους θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με τη διαδοχή τους. Βέβαια θα μου πείτε, και θα έχετε και δίκαιο πως οι συντεχνιακοί τη δουλειά τους κάνουν. Και όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα. Σωστά. Όσο βλέπουμε αναδιπλώσεις και κωλοτούμπες στην αντιμετώπισή τους τόσο θα αναθαρρεύουν. Όσο δεν βλέπουμε αξιολόγηση και μεταρρύθμιση του δημοσίου τόσο θα τραβούν τα σχοινιά στα άκρα. Κάθε φορά που πλάθουμε λέξεις και εκφράσεις όπως αποπαγοποίηση προαγωγών ή εφάπαξ με δόσεις κάνουμε βήματα προς τα πίσω. Αν η μη φορολόγηση του εφάπαξ είναι στρέβλωση, όπως δήλωσε ο Χάρης Γεωργιάδης, πρέπει να διορθωθεί. Όσο πιο άμεσα γίνεται. Και σίγουρα δεν είναι η μόνο στρέβλωση που υπάρχει. Υπάρχουν και άλλες που δεν αφορούν τους δημόσιους υπαλλήλους.

Υπάρχουν στρεβλώσεις στις τράπεζες, που αν και ιδιωτικοί οργανισμοί δεν λειτουργούν προφανώς ως τέτοιοι. Που αν και βάλαμε όλοι το κεφάλι μας κάτω από το νυστέρι για να σωθούν και που δεν σώθηκαν, ψάχνουμε ακόμα τους αίτιους και τους απατεώνες. Που παρακαλεί η Γενική Εισαγγελία τις διοικήσεις των τραπεζών αυτών, και την Κεντρική όπως δεχθούν να παραδώσουν μαρτυρικό υλικό. Και όλα αυτά τα λένε με ψυχραιμία και εμείς τα ακούμε με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Οι στρεβλώσεις υπάρχουν και αλλού. Όταν όλοι μας καταλαβαίνουμε τη διαφορά του νόμιμου από το ηθικό όταν αφορά τους άλλους, αλλά όταν έρθει η σειρά μας βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω τότε βλέπουμε πως οι στρεβλώσεις έχουν δημιουργήσει σκεβρώσεις. Και είναι σκεβρώσεις μόνιμες που δεν διορθώνονται. Που όσο και αν μας κουρέψουν αυτές θα είναι εκεί να μας υπενθυμίζουν το πρόβλημα νοοτροπίας που έχουμε.

Το εφάπαξ φορολογείται για όσους είναι κάτω των 45. Με ομόφωνη ψήφιση από τη Βουλή το 2011. Τότε δεν ετίθετο θέμα συνταγματικότητας. Και αυτή την καραμέλα τη γλύφουμε αλά καρτ, όποτε μας βολεύει. Τώρα που η φορολόγηση άγγιξε το «βαθύ κράτος» της ΠΑΣΥΔΥ, θυμηθήκαμε το σύνταγμα και τις απεργίες. Αργά ή γρήγορα το εφάπαξ θα φορολογηθεί. Αυτό ενδόμυχα το ξέρουν και οι ίδιοι οι δημόσιοι. Στο λένε στις κουβέντες τους. Οι ορθολογιστές μάλιστα το καταλαβαίνουν. Όποιος όμως νιώθει ότι τον πνίγει το άδικο έχει επιλογές. Μπορεί να παραιτηθεί, και να ψάξει για δουλειά έξω, στον ιδιωτικό τομέα. Ο δρόμος είναι ανοικτός και τα σκυλιά δεμένα. Και είναι πράξη που θα γίνει μία φορά. Εφάπαξ.