ΖΗΤΕΙΤΑΙ Ανήρ. Πάφιος και αγαθός.

Τα όσα συμβαίνουν στην Πάφο είναι πρωτόγνωρα για την Κύπρο. Όχι γιατί πρώτη

φορά συμβαίνουν, αλλά γιατί πρώτα φορά λέγονται. Είναι άλλωστε η πρώτη φορά που έχουμε παραίτηση δημάρχου στην Κύπρο και που ακούσαμε τόσα πολλά μαζεμένα. Για μαυροσάκουλα με τις χιλιάδες, για χορηγίες συναυλιών από τον ΧΥΤΑ, το ΣΑΠΑ, στον δήμο και τούμπαλιν. Πριν από τρεις μήνες, κανείς δεν φανταζόταν πως οι εξελίξεις θα ήταν τόσο δραματικές. Με αφορμή ένα διαχωρισμό οικοπέδων είχαμε τα απειλητικά μηνύματα του δημάρχου. Από εκεί, «τα σπυριά» έσπαζαν το ένα μετά το άλλο και συνεχίζουν να σπάνε, χωρίς να ξέρει κανείς πού ακριβώς θα βρούμε «καθαρή επιδερμίδα».

Η Πάφος δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία μικρογραφία της Κύπρου. Τα σκάνδαλα που έγιναν εκεί, γίνονταν και μάλλον γίνονται ακόμα σε όλη την Κύπρο. Δεν έχει σημασία αν στο αποχετευτικό της Λευκωσίας για παράδειγμα οι μίζες είναι λιγότερες από αυτές στην Πάφο. Σημασία έχει πως μίζες υπάρχουν παντού. Το πρώτο στοίχημα του συστήματος λοιπόν, είναι να αποδείξει πόσο «γερό στομάχι» έχει. Αν θα αντέξει να κατηγορήσει και να χώσει στη στενή όλους όσοι έφαγαν. Και είναι πολλοί, και οι επώνυμοι και οι δικτυωμένοι.

«Είναι η ευκαιρία των κομμάτων να κινηθούν αντισυμβατικά. Να ρισκάρουν και να δοκιμάσουν λύσεις εκτός κομματικών πλαισίων».

Το δεύτερο στοίχημα είναι οι εκλογές δημάρχου. Τα κόμματα δεν ήταν έτοιμα για αυτές. Και αυτό βγαίνει και από τις μουδιασμένες αντιδράσεις τους. Οι εκλογές της 11ης Ιανουαρίου, εκτός από στοίχημα, είναι και πείραμα. Είναι οι πρώτες έκτακτες εκλογές, που προκύπτουν μέσα από φουρτούνα. Είναι οι πρώτες εκλογές που γίνονται συνεπεία της αποκάλυψης του «γλεντιού» που τόσα χρόνια συντελούταν στην καμπούρα μας. Είναι λοιπόν οι πρώτες εκλογές που κανείς δεν ξέρει πώς θα αντιδράσει το εκλογικό σώμα. Αν θα γυρίσει ακόμα περισσότερο την πλάτη ή αν θα συμμετάσχει για να στείλει τα δικά του μηνύματα. Είναι η ευκαιρία λοιπόν των κομμάτων να κινηθούν αντισυμβατικά. Να ρισκάρουν και να δοκιμάσουν λύσεις εκτός κομματικών πλαισίων.

Σε μια κοινωνία υπό ατμό, ο ρόλος των κομμάτων, που η εμπιστοσύνη της κοινωνίας σε αυτά είναι στο ναδίρ, δεν μπορεί να είναι πρωταγωνιστικός. Πόσω δε μάλλον σε μια τοπική κοινωνία που δεν είναι υπό ατμό αλλά σε πυρκαγιά. Αν προσπαθήσουν τα κόμματα να ρυμουλκήσουν τον κόσμο με το ζόρι, το πιο πιθανό είναι να ρυμουλκηθούν εκείνα στους ανοικτούς λάκκους του ΣΑΠΑ. Η κοινωνία έχει βαρεθεί να έχει ενώπιόν της περιορισμένες επιλογές. Ανεπαρκείς υποψήφιους αμφιβόλου ηθικής. Χρειάζεται καθαρούς και τίμιους. Η κοινωνία έχει κουραστεί να λειτουργεί ως πιόνι στις «μεγάλες στρατηγικές» των κομμάτων. Για το πώς θα βγουν από την απομόνωση ή πώς θα ρίξουν γέφυρες με τους άλλους ή πώς θα στείλουν μήνυμα στους τρίτους. Δεν δίνουν δεκάρα. Και όσο καθυστερούν οι κατοικούντες στα ψηλά δώματα των κομματικών γραφείων να το καταλάβουν θα συνεχίζεται η ελεύθερή τους πτώση.

Δεν ξέρω αν τα κόμματα καταφέρουν να βρουν ένα υποψήφιο κοινής αποδοχής για να οδηγήσει την Πάφο σε ηρεμία. Μακάρι να τα καταφέρουν. Το σίγουρο είναι πως πρέπει οι Πάφιοι να έχουν επιλογές που θα τους ξαφνιάσουν θετικά. Που θα τους δώσουν ακόμα ένα λόγο ή τον λόγο για να πάνε να ψηφίσουν. Να νιώσουν πως προσθέτουν στη δημοκρατία και στη διαδικασία. Αν οι επιλογές που τα κόμματα θα δώσουν περιοριστούν στα τετριμμένα, πολλοί δεν θα πάνε να ψηφίσουν και άλλοι θα ψηφίσουν εκτός κομματικών γραμμών.

Όταν ο Απόστολος Παύλος έλεγε το 45 μ.Χ. το «Ανήρ Πάφιος ουκ έστιν αγαθός και αν εστί αγαθός, ουκ έστιν Πάφιος», δεν είχε σίγουρα στο νου του κανέναν Πάφιο του 21ου αιώνα. Και είναι κρίμα να χρεώνεται όλη η Πάφος τις μίζες μιας, μεγάλης ίσως, παρέας. Υπάρχουν πολλοί Πάφιοι τίμιοι και αγαθοί. Και ικανοί να ηγηθούν του δήμου. Πάντοτε υπήρχαν. Το ζητούμενο είναι να πεισθεί ένας, να αναλάβει να καθαρίσει τα αποχετευτικά και τα απόβλητα όλης της πόλης. Και να οδηγήσει την πόλη, τι τραγική ειρωνεία, σε επιτυχημένη πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης.