Η “δίκη” του ΓεΣΥ

Τα όσα είδαμε την περασμένη Πέμπτη στη συνεδρίαση της επιτροπής ελέγχου στη Βουλή αποτελούν μια μαύρη κηλίδα για το κοινοβούλιο. Το να καλείς στη βουλή την αστυνομία, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες είναι πλήγμα για τη δημοκρατία. Πόσω μάλλον όταν την αστυνομία την καλεί βουλευτής. Και είναι ακόμα χειρότερο, η μόνιμη πρόσκληση της αστυνομίας στη συνέχιση της συζήτησης, για να παρακολουθεί τις συνεδριάσεις και να καταγράφει τυχόν ποινικά αδικήματα. Στη δική μου αντίληψη αυτό είναι ασύλληπτο. Η Βουλή δεν είναι δικαστήριο και δεν μπορεί να γίνεται ούτε λαϊκό δικαστήριο. Δεν έχει θέση η αστυνομία στη βουλή. Μπορεί να ζητήσει  τα πρακτικά, είτε με δική της πρωτοβουλία είτε με πρωτοβουλία του προέδρου της επιτροπής, να τα μελετήσει και να ελέγξει αν προκύπτουν αδικήματα.

Πάμε τώρα στην ουσία. Το Γενικό Σύστημα Υγείας δεν ανήκει σε κανέναν βουλευτή, σε κανένα κόμμα, σε κανένα οργανισμό, σε κανένα ανεξάρτητο αξιωματούχο. Είναι κατάκτηση των πολιτών, της κοινωνίας. Όποιος τρέχει να το οικειοποιηθεί, ή από την άλλη να το αναθεματίσει είναι εκτός πραγματικότητας. Και σίγουρα δεν προσφέρεται για φιέστες είτε για ξήλωμα είτε από την άλλη για αγιοποίησή του.

Προφανώς υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να βελτιωθούν. Προφανώς και κάποιοι γιατροί, ελλείψει σωστών ελέγχων, εκμεταλλεύτηκαν τρύπες και ένιωθαν πως βούτηξαν μέσα σε πισίνες με ευρώ. Ενδεχόμενα να προκύπτουν και ποινικά αδικήματα από πράξεις ή παραλήψεις κάποιων. Κανείς δεν είπε να μην διερευνηθούν και αν στοιχειοθετούνται άμεσα να πάρουν τον δρόμο της δικαιοσύνης. Χωρίς πανικό, χωρίς έξαλλες δηλώσεις και σίγουρα χωρίς να αλλάξουμε τον χαρακτήρα του ΓεΣΥ.

Το πρώτο που πρέπει να δούμε είναι τα κενά στους ελέγχους. Ένας οργανισμός, ο οργανισμός ασφάλισης υγείας, διαχειρίζεται πέραν του ενός δις κάθε χρόνο. Πρέπει να σβήσουν οι σκιές για χαλαρούς ελέγχους, για παραθυράκια που υπάρχουν. Μετά πρέπει να δούμε και το ζήτημα που προέκυψε με την προμήθεια φαρμάκων και αναλώσιμων καθώς και για υπηρεσίες που θα έπρεπε να ήταν στον OAY αλλά ακόμα παραμένουν στο Υπουργείο Υγείας.

Η ένταξη των τμημάτων ατυχημάτων και επειγόντων περιστατικών (ΤΑΕΠ) των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων στο ΓεΣΥ είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί. Και σίγουρα το κεφάλαιο των προσωπικών γιατρών χρειάζεται να το αγγίξουμε άμεσα. Οι δείκτες που πρέπει να εισαχθούν για τον τρόπο αμοιβής τους μέσα από ποιοτικά κριτήρια, οι εφημερίες τους, ένα όριο ηλικίας συνυφασμένο ίσως με όριο ασθενών.

Αυτά είναι μόνο μερικά. Υπάρχουν σίγουρα και άλλα ζητήματα. Η βουλή, τα κόμματα, η πολιτεία πρέπει να δηλώνει έτοιμη να ενισχύει αυτή τη μεγάλη κοινωνική κατάκτηση. Όπου χρειάζεται αλλαγή νόμων ή κανονισμών να γίνεται άμεσα. Δεν είναι αρένα ρεβανσισμού η υγεία και κανένας δεν πρέπει να την βλέπει έτσι.

Όσοι προσβλέπουν πως μέσα από τις ατέλειες, τα κενά και τις παραλείψεις μπορούν να ρίξουν το ΓεΣΥ κάνουν λανθασμένους λογαριασμούς. Όσοι ενισχύουν αυτές τους τις σκέψεις μιλώντας για πιθανά αδικήματα και φέρνουν στη Βουλή την αστυνομία κάνουν διπλά λανθασμένους λογαριασμούς. Το ύψος των περιστάσεων δεν προνοεί μισόλογα αλλά ξεκάθαρες κουβέντες. Και όσο δε λέμε ξεκάθαρα πως το ΓεΣΥ δε θα επιτρέψουμε να ξηλωθεί παρά μόνο να ενισχυθεί, πέραν της αστυνομίας ίσως στη Βουλή να δούμε και εισαγγελείς. Κρίμα, πολύ κρίμα.

*Άρθρο μου δημοσιευμένο στην έντυπη ΑΛΗΘΕΙΑ | Παρασκευή 18/03/2022