Η Θάλεια, η Έρση και η Ανθή

Στο Συνεδριακό Κέντρο «Φιλοξένια» παραξενεύεσαι ευχάριστα από την

εξυπηρέτηση των λειτουργών. Συνεχώς σε εκπλήσσουν με τη θετική τους ενέργεια, την προθυμία τους για να βρουν λύσεις σε ό,τι τους ζητήσεις και το σημαντικότερο, χωρίς να γκρινιάξουν ποτέ.

Την Πέμπτη που μας πέρασε διοργανώθηκε το πρώτο Cyprus Madwalk. Εκδήλωση υψηλής αισθητικής με περιεχόμενο και πολλές απαιτήσεις. Η οργάνωση τεράστια, με τα λειτουργικά θέματα να μην έχουν τελειωμό. Σε αυτό το ταξίδι, που κράτησε πέραν των δυόμισι μηνών είχαμε ως συμπαραστάτες τις τρεις λειτουργούς του Συνεδριακού Κέντρου. Γνωρίζοντάς τη Θάλεια, την Έρση και την Ανθή και δουλεύοντας μαζί τους, αναθεώρησα την εικόνα που είχα για τους λειτουργούς του δημοσίου και αναθάρρεψα ως προς τη βελτίωση που μπορεί, αν θελήσουμε, να επέλθει σε όλους τους λειτουργούς της δημόσιας υπηρεσίας.

» Όταν οι δημόσιοι πάψουν να σκέφτονται ως υπάλληλοι ενός ανώτερου εργοδότη, προσγειωθούν και πεισθούν πως πρέπει να λειτουργούν ως εργαζόμενοι ενός έστω επίπλαστου ανταγωνισμού, η αποτελεσματικότητα της δημόσιας υπηρεσίας θα εκτοξευτεί»

Για δυόμισι μήνες δεν υπήρξε ποτέ αναπάντητη κλήση. Και οι κλήσεις που έγιναν από όλη την ομάδα ήταν σίγουρα πάνω από εκατό. Πώς; Μα πολύ απλά γιατί έχουν πάντα στο χέρι το ασύρματο τηλέφωνο. Δεν ζητήσαμε κάτι, και πιστέψτε με ζητήσαμε πολλά, και να μην μας βρουν λύση. Από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο. Χρειάστηκε να μείνουμε μέχρι τις 2:00 τα ξημερώματα στο χώρο για πρόβες, και δεν μας ρώτησαν ούτε μία φορά, τι ώρα υπολογίζουμε να τα κλείσουμε. Ούτε καν ως αστείο. Το σημαντικότερο όμως είναι πως ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, με προθυμία και όρεξη να βοηθήσουν και να υποστηρίξουν στα πάντα.

Η απρόσωπη δημόσια υπηρεσία όπως πολλάκις έχει χαρακτηρισθεί μπορεί επιτέλους να αποκτήσει πρόσωπο. Όχι με τη δημιουργία τηλεφωνικού κέντρου σε κάθε υπουργείο όπως αποφάσισε την Τετάρτη το Υπουργικό Συμβούλιο, ούτε με λύσεις οριζόντιας παρακολούθησης των θεμάτων. Αυτές είναι σίγουρα καλές εισηγήσεις για να εφαρμοστούν αφού πρώτα και άμεσα βελτιώσουμε, για να μην πω να αλλάξουμε άρδην και ακουστώ υπεραισιόδοξος, τη νοοτροπία των δημόσιων λειτουργών. Όταν οι υπάλληλοι του κράτους δεν βλέπουν τους συμπολίτες τους που απευθύνονται κοντά τους ως μπελάδες, αλλά ως πλαστούς έστω πελάτες, όταν πάψουν να βλέπουν το ρολόι τους για να σχολάσουν, τότε θα μπορέσουμε να συζητήσουμε για τη βελτίωση της δημόσιας υπηρεσίας. Όταν πετάξουν το σκυθρωπό και καχύποπτο ύφος και το αντικαταστήσουν με το χαμόγελό τους, τότε θα μιλήσουμε και για το ανθρώπινο ύφος των δημόσιων υπαλλήλων. Όταν πάψουν να σκέφτονται ως υπάλληλοι ενός ανώτερου εργοδότη, προσγειωθούν και πεισθούν πως πρέπει να λειτουργούν ως εργαζόμενοι ενός έστω επίπλαστου ανταγωνισμού, η αποτελεσματικότητα της δημόσιας υπηρεσίας θα εκτοξευτεί.

Το Συνεδριακό Κέντρο πριν από τρία χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένο. Ανακαινίστηκε σε χρόνο ρεκόρ για να φιλοξενήσει τις ανάγκες της Προεδρίας για την Ε.Ε.. Από τότε, και από σπόντα μπορεί να πει κάποιος, λειτουργεί με παραδειγματικό τρόπο και είναι και προσοδοφόρο ως προς τον ΚΟΤ που έχει και την ευθύνη αλλά και ως προς τον Δήμο Αγλαντζιάς. Η Θάλεια Αντωνίου, η Έρση Δημητρίου και η Ανθή Γαβριηλίδου είναι σήμερα το πρόσωπο του Συνεδριακού Κέντρου. Αν και αποσπασμένες από τον ΚΟΤ, δεν θυμίζουν σε τίποτα τον «βαρύ» Οργανισμό με τους 42 εγκεκριμένους λογιστές και τα άλλα «κουφά». Δεν θυμίζουν σε τίποτα λειτουργούς ανάλογων χώρων που δραστηριοποιούνται κάτω από τις ομπρέλες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, βλέπε ΘΟΚ και Αρχή Κρατικών Εκθέσεων, και σίγουρα δεν θυμίζουν σε τίποτα το μοντέλο λειτουργίας του ίδιου χώρου πριν από το 2007.

Το ζητούμενο παραμένει: Μπορεί το κάθε γραφείο, το κάθε τμήμα και όλες οι υπηρεσίες του δημοσίου να αποκτήσουν ανάλογο πρόσωπο; Να νιώθεις πως ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τον πάγκο θέλει να σε βοηθήσει και όχι να σε δυσκολέψει; Η απάντηση βρίσκεται μέσα σε δύο λέξεις: Αλλαγή νοοτροπίας.