Κοιτώντας έξω απ΄ το παράθυρο

Σιγά σιγά μπαίνουμε σε ρυθμούς εκλογών. Τα κόμματα έχουν κλειδώσει τα ψηφοδέλτια τους,

η ατζέντα γεμίζει και στην ειδησεογραφία «ανεβαίνουν» τα σχετικά θέματα. Αναμένουμε λοιπόν την ερχόμενη Κυριακή τις πρώτες δημοσκοπήσεις και τότε η συζήτηση θα «ανάψει» για τα καλά.

Κανένας πολιτικός αρχηγός δεν παραδέχεται σήμερα, και σωστά, τη σημαντικότητα που έχουν οι Ευρωεκλογές του Μάη. Όλοι θέλουν να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους και να μην προκαλούν. Για όλα τα κόμματα όμως, οι επερχόμενες εκλογές έχουν τη σημασία τους. Για ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ είναι οι πρώτες εκλογές της νέας τους ηγεσίας, για το ΑΚΕΛ οι πρώτες εκλογές μετά τη διακυβέρνηση Χριστόφια, για ΕΔΕΚ και Οικολόγους οι πρώτες εκλογές σε κοινό ψηφοδέλτιο, και για τη Συμμαχία των Πολιτών, οι πρώτες εκλογές στην ιστορία τους. Και στην πολιτική, ο αδιάψευστος κριτής είναι το αποτέλεσμα των εκλογικών αναμετρήσεων.

«Κόμματα και πολιτικοί που σήμερα σκέφτονται εσωκομματικές ισορροπίες είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν.»

Ας δούμε όμως λίγο το σκηνικό όπως διαμορφώνεται. Θα έχουμε πέντε ψηφοδέλτια που θα διεκδικήσουν τις έξι έδρες. Σε εκλογές, εκ φύσεως «χαλαρής» ψήφου, και σε περιβάλλον μάλιστα πρωτόγνωρης για τα κυπριακά δεδομένα, αποστροφής και απαξίωσης των πολιτών για την πολιτική και τα κόμματα, αυτοί που θα κάνουν την καλύτερη ανάγνωση του εδάφους θα είναι μάλλον και οι κερδισμένοι των εκλογών.

Η σύνθεση των ψηφοδελτίων αποτελεί μια από τις σοβαρότερες διαδικασίες αυτής της ανάγνωσης σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις. Αποκτά δε ακόμα μεγαλύτερη αξία όταν απαρτίζεται από μόνο έξι υποψηφίους. Με την ανακοίνωση των ονομάτων, πιστεύω πως μόνο ο ΔΗΣΥ «βασανίστηκε» σε αυτή τη διαδικασία και σήμερα παρουσίαζει το καλύτερο ψηφοδέλτιο όχι μόνο σε σχέση με τα άλλα κόμματα, αλλά και σε σχέση με τις προηγούμενες Ευρωεκλογές. Ο «επαναπατρισμός» του Δημήτρη Συλλούρη, η συνεργασία με την Πρωτοβουλία «Μένουμε Ευρώπη», και τη Ρένα Χόπλαρου, και η επιλογή του ακαδημαϊκού Σταύρου Ζένιου ως αριστίνδην υποψηφίου είναι επιλογές που «πιάνουν» τον παλμό μιας κοινωνίας που βράζει, εξωστρεφείς, και που σίγουρα θα οδηγήσουν κόσμο στις κάλπες που μάλλον θα επέλεγαν την αποχή. Τα τρία «βαριά» ονόματα που συμπληρώνουν την εξάδα, Θεοχάρους, Στυλιανίδης και Χριστοφόρου, επιβεβαιώνουν αφενός τηνσημαντικότητα που δίνει ο ΔΗΣΥ στην Ευρώπη και στο Ευρωκοινοβούλιο, και αφετέρου εγγυάται πως δεν θα υπάρξουν αρνητικές εκπλήξεις.

Στο ΑΚΕΛ κινήθηκαν εντελώς συντηρητικά. Υπό τον φόβο να μην εκλεγεί «κάποιος που θα χαλάσει τη συνταγή», άφησαν εκτός τόσο νεαρά στελέχη αλλά και ανθρώπους από την ευρύτερη αριστερά που θα μπορούσαν να έκαναν τη διαφορά, ποιοτική έστω, στο ψηφοδέλτιο. Ένας φίλος έγραψε στο facebook πως: «το ευρωψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ θυμίζει τη φετινή Ομόνοια: βαριά φανέλα, παλιές δόξες, καθόλου πλάνο κι ένας νέος που φαίνεται να ξέρει πολλή μπάλα». Με προφανή στόχο να μαζέψει μόνο τις ψήφους από τη στενή δεξαμενή του ΑΚΕΛ, οι ισορροπίες στην Κεντρική Επιτροπή δεν άφησαν φως να περάσει από τις χοντρές κουρτίνες.

Στο ΔΗΚΟ το ψηφοδέλτιο είναι αψυχολόγητο. Πέραν των δύο φαβορί και του προέδρου της νεολαίας που θα τρέξουν για εκλογή και θα μαζέψουν από τους κομματικούς ψήφους ότι μαζεύεται, οι άλλες τρεις θέσεις γέμισαν χωρίς λογική. Βέβαια, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ έχει και μια εγγενή αδυναμία, να βρει μετά τις εξελίξεις των δύο τελευταίων μηνών αξιόλογους υποψήφιους είτε εντός, είτε εκτός κόμματος. Οι ΕΔΕΚ και Οικολόγοι κινήθηκαν με την γκαρπόν συνταγή: Θέλουμε μια γυναίκα, έναν νέον και ένα από την επικαιρότητα. Ξαναζεσταμένο φαγητό…Στη δε Συμμαχία Πολιτών παίζουν με το συναίσθημα, που εκ των πραγμάτων συγκινεί όλο και λιγότερο κόσμο.

Ο παραδοσιακός κομματικός τρόπος σκέψης έχει κάνει τον κύκλο του. Όσοι επιμένουν σε αυτόν θα είναι οι χάμενοι. Όσοι σκέφτονται τις εσωτερικές ισορροπίες θα αποτύχουν. Οι πολίτες, θέλουν να δουν τα κόμματα να μετεξελίσσονται, να εκσυχρονίζονται, να πάψουν να δρουν με γνώμονα τις παρέες τους και τα πρωτόκολλά τους. Θα πετύχουν όσοι στην πράξη κοιτάξουν έξω από τα κομματικά παράθυρα και κατανοήσουν τι θέλουν και τι περιμένουν οι πολίτες από αυτούς.