Προβληματισμένοι Νέοι

Συζητούσα με μια φίλη, πριν δυο τρεις μέρες την πολιτική επικαιρότητα. Παρακολουθήσεις, διαβατήρια, μεταναστευτικό. Προεκλογική εκστρατεία. Κάποια στιγμή γυρνάει και μου λέει πως το πιο σημαντικό πρόβλημα δεν το θίξαμε. Είναι, συνέχισε, η νέα γενιά, οι νέοι άνθρωποι. Που είναι κλεισμένοι στα παιδικά τους δωμάτια και βλέπουν ταινίες από το κινητό. Που δεν μπορούν να φτιάξουν τη ζωή τους, που δεν τους φτάνει ο μισθός τους για να νοικιάσουν, να απογαλακτιστούν από τους γονείς τους. Οι νέοι που κοντεύουν τα 30 ή εκεί γύρω και δύσκολα βλέπουν προοπτική. Οι νέοι, που μας παρακολουθούν με προβληματισμό και περιμένουν λύσεις. Θυμήθηκα την κουβέντα που έκανα με τους νέους πριν μερικές βδομάδες.

Τους επόμενους μερικούς μήνες, θα ακουστούν πολλά. Αλληλοκατηγορίες για όσα έγιναν, για όσα δεν έγιναν. Οφείλουμε κυρίως όμως να μιλήσουμε για το μέλλον. Να δώσουμε προτάσεις, χειροπιαστές και εφαρμόσιμες για τους ανθρώπους που προσωποποιούν το μέλλον. Για τους νέους ανθρώπους. Όχι λόγια του αέρα, όχι ανεφάρμοστες και ανερμάτιστες εισηγήσεις. Είναι εκεί που θα χάσουμε εντελώς την επαφή μαζί τους. Να μιλήσουμε για την παιδεία, για τους απόφοιτους που θέλουμε να έχουμε από τα σχολεία μας σε δώδεκα χρόνια. Και πως θα το πετύχουμε αυτό. Να μιλήσουμε για την αποκατάσταση, εργασιακή και όχι μόνο, των νέων. Απόφοιτων πανεπιστημίων αλλά όχι μόνο. Για ένα σχεδιασμό στεγαστικής πολιτικής, που δε θα καλεί τις οικογένειες να στεγάσουν φοιτητές στη Λεμεσό, πόσω μάλλον για νέους ανθρώπους. Για ένα σχέδιο για αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας πέραν του δημοσίου. Για όλα αυτά, όπως και για όλα τα ζητήματα βεβαίως δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Μα λύσεις που σχεδιάζονται και εφαρμόζονται με επιμονή, υπομονή και συνθήκες αμφίδρομης εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών.

Εμείς στον Δημοκρατικό Συναγερμό έχουμε την αυτοπεποίθηση να λέμε, όχι θεωρητικά αλλά μετρώντας αποτελέσματα, πως είμαστε λάτρεις της εφαρμοσμένης πολιτικής. Πως έχουμε προτάσεις που υλοποιούνται και πως φέρνουμε καλύτερες μέρες για τους πολίτες και για τον τόπο. Και στην τρέχουσα δεκαετία στην διακυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη, και στην δεκαετία του 90 στην δεκαετία Γλαύκου Κληρίδη. Σήμερα, συνεχίζουμε να καταθέτουμε προτάσεις με τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Έχουμε σχέδιο για την επόμενη μέρα, για την επόμενη πενταετία. Για το πως οφείλουμε να αντικρίσουμε τους πολίτες και τον τόπο. Έχουμε προτάσεις και για τους νέους ανθρώπους της χώρας.

Για το ανθρώπινο δικαίωμα κάθε νέου και κάθε πολίτη, να έχει πρόσβαση σε προσιτή στέγη. Με σχέδια, με κίνητρα, με αύξηση της προσφοράς. Έχουμε σχέδιο για την αύξηση της απασχόληση σε τομείς αιχμής. Για το πως εταιρίες, κολοσσοί, θα φέρουν μέρος των εργασιών στο τόπο μας και θα ζητούν ανθρώπινους πόρους αμείβοντας τους αντίστοιχα. Έχουμε σχέδιο για την επανεκπαίδευση των νέων στους τομείς που θα μπορούν να απασχοληθούν. Για να μειωθεί η ζήτηση για την απασχόληση στο δημόσιο. Όλα αυτά βεβαίως, πρέπει να τα παρουσιάσουμε άμεσα, απλά και κατανοητά στους συμπολίτες μας. Χωρίς ξύλινο λόγο, χωρίς συνθήματα, χωρίς ειρωνείες και απαξίωση. Οι νέοι που σήμερα μας παρακολουθούν προβληματισμένοι θέλουν ίσες ευκαιρίες και εμπέδωση της ισονομίας. Χρειάζεται να βάλουμε ενσυναίσθηση στη ζωή μας, και στην πολιτική μας. Χρειάζεται να καταφέρομε να ταυτιστούμε μαζί τους.

*Άρθρο μου δημοσιευμένο στην έντυπη ΑΛΗΘΕΙΑ | Σάββατο 27/08/2022