Ρεαλιστική πολιτική πρόταση

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μπόλικη πολιτική ιστορία μαζεμένη. Κάναμε ως κοινωνία ένα μεγάλο κύκλο σε πάρα πολύ λίγο χρόνο. Κανείς μας δε θέλει έλλειψη ισσορροπίας στη ζωή του. Και κανείς δε λέει πως φτάσαμε στο τέλος του δρόμου. Έχουμε σίγουρα πολλά να κάνουμε ακόμα

Για την οικονομία μπορούμε να γράψουμε πολλά και να πούμε περισσότερα. Να ξεκινήσουμε από ιδεολογικές διαφορές και να καταλήξουμε για το τι έγιναν τα τελευταία χρόνια και το τι γίνεται σήμερα. Αυτό που στο δικό μου μυαλό έχει τη μεγαλύτερη σημασία σήμερα είναι το τι κάνουμε ή το τι λέμε ότι θα κάνουμε για το αύριο. Όχι τις γενικότητες, τις αοριστλογίες, τις μαξιμαλιστικές διακυρήξεις που ακούμε μαζεμένες αυτές τις μέρες και τέτοιες μέρες κάθε πέντε χρόνια. Μιλώ για τις συγκεκριμένες, κοστολογημένες, και ρεαλιστικές προτάσεις που μπορούν να σταθούν. Που να συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο και να στηριζόνται στη σταθερότητα και στην εμπιστοσύνη.

Ο υπουργός οικονομικών την Παρασκευή στην Βουλή παρουσίασε ένα συγκοτημένο πλάνο για τα επόμενα χρόνια. Δεν αρκέστηκε στο να πει τι έγινε το 2017 ή τι θα γίνει το 2018. Ξεδίπλωσε μια στρατηγική που σίγουρα δεν σχεδιαστηκέ χθες και σίγουρα δεν αφορά μόνο το βραχυπρόθεσμο μέλλον. Μίλησε για την αύξηση της απασχόλησης, για τον στόχο της πλήρους απασχόληση μέχρι το 2020. Και δεν το ανέφερε ως σύνθημα. Εξήγησε το πως θα γίνει. Σε ποιους τομείς θα έχουμε νέες θέσεις εργασίας, πως θα προσελκύσουμε μεγάλες επενδύσεις και ποιο προσωπικό θα χρειαστούν. Πως συμβάλει σε αυτό το στόχο η τουριστική βιομηχανία, ο τομέας της εκπαίδευσης, των υπηρεσιών. Ο χειροπιαστός κοινωνικός αντίκτυπος δεν μπορεί να είναι θεωρητικός και δεν γίνεται να μεταβάλλεται σε σύνθημα.

Η οικονομική πολιτική μιας κυβέρνησης είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής κατεύθυνσης που έχει. Είναι η καλύτερη έκφραση των προθέσεων ενός προέδρου. Η πολιτική βούληση όσο χιλιοειπωμένη έκφραση και αν είναι είναι απαραίτητη για κάθε μεταρρύθμιση, για κάθε αλλαγή, μικρή η μεγάλη. Ανεξαρτήτως της αφετηρίας ενός εκάστου δεν γίνεται όσοι σήμερα είναι απέναντι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την κυβέρνηση να τα μαυρίζουν όλα. Δεν γίνονται πιστευτοί, αντίθετα χάνουν από τη σοβαρότητα που έχουν ή που θέλουν να έχουν. Η ειδοποιός διαφορά των προτάσεων του Πρόεδρου Αναστασιάδη για το αύριο με τις προτάσεις των άλλων υποψηφίων είναι πως τα όσα έγιναν τα πέντε αυτά χρόνια εγγυόνται και την υλοποίηση των όσων σήμερα ξεδιπλώνονται.

Η οικονομική ανάπτυξη, η βελτίωση της ποιότητα της ζωής μας, η ανθρώπινη ανάγκη να νιώθουμε πως ζούμε σε περιβάλλον ασφάλειας και σταθερότητας είναι στοιχεία που ο κάθε ένας από μας θέλει να τα έχει ως δεδομένα. Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μπόλικη πολιτική ιστορία μαζεμένη. Κάναμε ως κοινωνία ένα μεγάλο κύκλο σε πάρα πολύ λίγο χρόνο. Κανείς μας δε θέλει έλλειψη ισσορροπίας στη ζωή του. Και κανείς δε λέει πως φτάσαμε στο τέλος του δρόμου. Έχουμε σίγουρα πολλά να κάνουμε ακόμα.

Τις επόμενες δεκαπέντε μέρες θα ψηφίσουμε στη Βουλή τον προϋπολογισμό για το 2018. Ξέρουμε τι περιλαμβάνει. Έχουμε αντίληψη του προγραμματισμού και του σχεδιασμού. Περιγράφει την εξέλιξη έργων. Αναλύει την έναρξη άλλων. Υπάρχει ο σχεδιασμός για μια χώρα ανάπτυξης με μεταρρυθμίσεις που θέλουν να βελτιώσουν τον τόπο μας. Που μειώνουν την γραφειοκρατία, που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής. Καταγράφει ο προϋπολογισμός, και το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο 2018-2020 τον προσανατολισμό της πατρίδας μας. Που στήριζει και στηρίζεται στην ανάπτυξη, που προωθεί συγκεκριμένα έργα και χειροπιαστές πολιτικές. Είναι ένας σχεδιασμός που δίνει έμφαση στο αμοιβαίο όφελος των πολιτών. Η τεκμηριωμένη και κοστολογημένη βάση αυτού του προϋπολογισμού είναι το καλύτερο εχέγγυο πως θα συνεχίσουμε υπεύθυνα την πορεία προς τα μπρος. Με ασφάλεια και σταθερότητα για την ανάπτυξη που έχει ανάγκη ο τόπος μας.