Τα ζητούμενα

Το πρώτο ζητούμενο είναι να ακούσουν το πως θα καταφέρουμε να βελτιώσουμε την καθημερινότητα όλων μας. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Ποιες προτάσεις έχουμε για να αυξηθεί η απασχόληση, για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής. Το δεύτερο ζητούμενο είναι οι προτάσεις μας για το πως θέλουμε να φτιάξουμε την Κύπρο που θα θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Από την παιδεία, στην υγεία, στην διαφάνεια, στην μείωση της γραφειοκρατίας και της αναξιοκρατίας μέχρι και τα πιο πολύπλοκα. Για την ενέργεια, για την μείωση των ρύπων, για τις στρατηγικές συνεργασίες της χώρας μας, για το πως θα μετατρέψουμε την Κύπρο σε στρατηγικό σημείο ανάπτυξης και επενδύσεων

Ζούμε στην εποχή της αμφισβήτησης. Οι αυθεντίες δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια σε υποκειμενικά ζητήματα. Και η πολιτική είναι υποκειμενική. Πάντα ήταν. Απλά μέχρι πριν δυο τρεις δεκαετίες υπήρχε δυσκολία πρόσβασης στην πληροφορία που μείωνε αυτή την υποκειμενικότητα. Αυτό τελείωσε με την καθολική χρήση του διαδικτύου. Μαζί με τις αυθεντίες στην πολιτική τελείωσαν και οι αυθεντίες στην δημοσιογραφία. Στον πομπό της πληροφορίας. Σήμερα όλοι είμαστε δυνητικοί πομποί. Το διαδίκτυο δεν είναι το μόνο γεγονός που συνέβαλε στην αμφισβήτηση. Έδωσε όμως τα πολεμοφόδια για αυτήν. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι πολέμιος ούτε του διαδικτύου ούτε της αμφισβήτησης. Κάθε άλλο.

Το πρώτο ζητούμενο είναι να ακούσουν το πως θα καταφέρουμε να βελτιώσουμε την καθημερινότητα όλων μας. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Ποιες προτάσεις έχουμε για να αυξηθεί η απασχόληση, για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής. Το δεύτερο ζητούμενο είναι οι προτάσεις μας για το πως θέλουμε να φτιάξουμε την Κύπρο που θα θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Από την παιδεία, στην υγεία, στην διαφάνεια, στην μείωση της γραφειοκρατίας και της αναξιοκρατίας μέχρι και τα πιο πολύπλοκα. Για την ενέργεια, για την μείωση των ρύπων, για τις στρατηγικές συνεργασίες της χώρας μας, για το πως θα μετατρέψουμε την Κύπρο σε στρατηγικό σημείο ανάπτυξης και επενδύσεων

Στον τόπο μας η πολιτική συζήτηση γίνεται με ιδιάζοντα τρόπο. Κυρίως λόγω της ύπαρξης του Κυπριακού ζητήματος. Μείναμε, όλοι όσοι έχουμε στη διάθεσή μας δημόσιο βήμα, κολλημένοι σε αυτό. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι. Κόμματα και κανάλια. Κατακλύζουμε τη δημόσια συζήτηση με το κυπριακό, και κυρίως σε παρελθόντα χρόνο. Τι έγινε πριν δέκα και πριν είκοσι χρόνια ή πριν δέκα και τρεις μήνες. Παρασυρόμαστε όλοι από μετρήσεις. Γιατί και στις μετρήσεις και στην ερώτηση ποιο πρόβλημα σας απασχολεί περισσότερο το εθνικό θα είναι ή πρώτο ή δεύτερο. Προσωπικά πιστεύω πως απαντάμε έτσι από συνήθεια ή από ντροπή. Στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητα μας απασχολεί πολύ λιγότερο. Και για να μην παρεξηγηθώ πάλι το Κυπριακό σωστά είναι και πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Αλλά χωρίς να απασχολεί σε τόσο βαθμό την δημοσία συζήτηση και χωρίς να ρίχνουμε όλα τα άλλα ζητήματα στις τελευταίες θέσεις των προτεραιοτήτων μας. Υποφέραμε για δεκαετίες και υποφέρουμε ακόμα από την υποβάθμιση, στην πολιτική ατζέντα, των στρατηγικών σχεδιασμών που θα πάρουν τη χώρα μας μπροστά.

Την κοινωνία δεν την απασχολεί ο καθημερινός τηλεοπτικός καβγάς των πολιτικών για το τι έγινε πέρυσι ή πριν δέκα ή πριν είκοσι χρόνια. Ο διαμερισμός των ευθυνών για το παρελθόν δεν «πιάνει» νούμερα τηλεθέασης. Είτε ο καβγάς αφορά την οικονομία ή την υγεία ή την παιδεία. Το πρώτο ζητούμενο είναι να ακούσουν το πως θα καταφέρουμε να βελτιώσουμε την καθημερινότητα όλων μας. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Ποιες προτάσεις έχουμε για να αυξηθεί η απασχόληση, για να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής. Το δεύτερο ζητούμενο είναι οι προτάσεις μας για το πως θέλουμε να φτιάξουμε την Κύπρο που θα θέλουμε να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Από την παιδεία, στην υγεία, στην διαφάνεια, στην μείωση της γραφειοκρατίας και της αναξιοκρατίας μέχρι και τα πιο πολύπλοκα. Για την ενέργεια, για την μείωση των ρύπων, για τις στρατηγικές συνεργασίες της χώρας μας, για το πως θα μετατρέψουμε την Κύπρο σε στρατηγικό σημείο ανάπτυξης και επενδύσεων. Η διάσταση της επίλυσης του Κυπριακού εδώ είναι που χρειάζεται να προστεθεί. Για τις ευκαιρίες που θα έχουμε ως χώρα χωρίς τη μεγάλη εκκρεμότητα.

Το ζητούμενο για την πολιτική και τους πολιτικούς είναι ακριβώς η μεταστροφή της συζήτησης σε θέματα που απασχολούν πραγματικά τους πολίτες. Και εκεί θα διαφανεί για το πόσα «απίδια έχει ο σάκος» για όλους. Είμαι πραγματικά περίεργος να ακούσω τις θέσεις των περισσότερων κομμάτων σε αυτά τα θέματα. Μέχρι σήμερα υπάρχει η μαύρη κουρτίνα. Κανείς δεν ξέρει τις θέσεις τους, τις σκέψεις τους.

Όσο καθυστερούμε να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία απλά θα αυξάνεται η αμφισβήτηση. Περισσότερες τηλεοράσεις θα σβήνουν και τα ραδιόφωνα θα το γυρνάνε σε μουσική. Όσο η πολιτική διεργασία αργεί να πιάσει από το μπράτσο την κοινωνική διεργασία τόσο θα βλέπουμε μπράτσα να φεύγουν και καταϊδρωμένους πολιτικούς να τρέχουν ξοπίσω.