Τα κεφάλια μέσα

Στο δικό μας χέρι είναι να αποδείξουμε πως όντως ακούμε τους πολλούς και όχι τους λίγους που βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση. Πως λειτουργούμε μακριά από μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Πως λειτουργούμε με στρατηγική και όχι με τακτικισμούς

Από αύριο μπαίνουμε αισίως και στο νέο πολιτικό έτος. Με το Κυπριακό να είναι στα μπούνια του και με τις εξελίξεις να είναι απρόβλεπτες σε μεγάλο βαθμό. Η δική μου εκτίμηση είναι πως η διάσκεψη που θα ξεκινήσει στις 12 Ιανουαρίου θα κρατήσει σε διάρκεια. Είναι έτσι και αλλιώς ανοικτού τέλους και θα είναι σε εξέλιξη για αρκετούς μήνες. Αυτό θα γίνει τόσο σε συνάρτηση με τα υπόλοιπα κεφάλαια του Κυπριακού αλλά πολύ περισσότερο σε συνάρτηση με τα υπόλοιπα διεθνή ανοικτά θέματα που έχει ανοικτά η Άγκυρα και ο Ερτογάν. Ιδιαίτερα με τη Συρία και τη διάσκεψη της Αστάνα.

Σε αυτό λοιπόν το διάστημα δεν πρέπει να παγώσουμε όλα τα υπόλοιπα θέματα εσωτερικής υφής. Όλα όσα έχουν να κάνουν με τη λειτουργία του τόπου μας, με τις μεταρρυθμίσεις που έχουν να γίνουν και με τον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών για την βελτίωση της χώρας μας. Η λογική να τα κρατήσουμε όλα πίσω γιατί μπορεί να έχουμε επίλυση του Κυπριακού δεν πρέπει να κυριαρχήσει. Ούτε επίσης να φτάσουμε στο άλλο άκρο. Ότι δηλαδή έχουμε Προεδρικές Εκλογές σε ένα χρόνο άρα να μην κάνουμε τίποτα. Η καλύτερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε είναι να λειτουργήσουμε ανεξάρτητα με το Κυπριακό, σε περίπτωση που δεν υπάρχει πάντα τελική συμφωνία, αλλά ανεξάρτητα και με τις εκλογές.

Στο δικό μας χέρι είναι να αποδείξουμε πως όντως ακούμε τους πολλούς και όχι τους λίγους που βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση. Πως λειτουργούμε μακριά από μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Πως λειτουργούμε με στρατηγική και όχι με τακτικισμούς

Τοπική Αυτοδιοίκηση, ΓεΣΥ, Δημόσια Υπηρεσία, Ημικρατικοί Οργανισμοί είναι τα μεγάλα που χρειάζεται να περάσουν και από την Βουλή τους επόμενους μήνες. Όσον αφορά στη Δημοσία Υπηρεσία, τα πέντε νομοσχέδια που καταψηφίστηκαν πρέπει να επανέλθουν και αυτή τη φορά να ψηφιστούν. Είναι κρίμα να πάει χαμένη αυτή η προσπάθεια. Μαζί και το έκτο νομοσχέδιο για την εναλλαξιμόητα των υπαλλήλων που έμεινε πίσω. Η μεταρρύθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης, με τις δηλώσεις μάλιστα των νέων δημάρχων στους μεγάλους δήμους, είναι επιτακτική. Εκεί μπορούμε να εξοικονομήσουμε τεράστιους πόρους. Έχουμε μπροστά μας συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Αρκετό μεν, αλλά ας μην το σπαταλήσουμε, και να τρέχουμε πάλι. Για την Cyta, θα έρθει το νομοσχέδιο πλαίσιο για την πώληση μειοψηφικού πακέτου μετοχών. Και η σημαντικότερη, για μένα μεταρρύθμιση, είναι αυτή της υγείας. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λέμε πως είμαστε εξελιγμένη και σοβαρή χώρα χωρίς Γενικό Σχέδιο Υγείας. Το πρώτο βήμα, η αυτονόμηση των δημόσιων νοσοκομείων, συζητείται στην επιτροπή υγείας και θα έρθει άμεσα ενώπιον της ολομέλειας.

Η υπευθυνότητα και η σοβαρότητά μας ως βουλευτές, ως κόμματα και ως πολιτικοί θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την στάση που θα έχουμε σε όλα αυτά τα θέματα. Η αξιοπιστία άλλωστε του σώματος δέχτηκε τους τελευταίους μήνες πολλά πλήγματα. Και κάθε φορά που λέμε πως δεν ξέρουμε τι ψηφίσαμε, ή άλλο ψηφίσαμε και άλλο θέλαμε να ψηφίσουμε, ή ψηφίσαμε κάτι και εννοούμε κάτι άλλο πληγώνουμε το έτσι και αλλιώς αρρωστημένο γόητρο του σώματος και ενός εκάστου των μελών του. Οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες για να κάνουμε βήματα προς τα μπρος ως χώρα. Η κοινωνία, η μεγάλη πλειοψηφία των συμπολιτών μας, τις αποζητά γιατί ξέρουν πως θα διευκολυνθούν στην καθημερινότητά τους, γιατί ξέρουν πως θα πληρώνουν λιγότερα για κάτι που ουσιαστικά θα τους εξυπηρετεί. Στο δικό μας χέρι είναι να αποδείξουμε πως όντως ακούμε τους πολλούς και όχι τους λίγους που βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση. Πως λειτουργούμε μακριά από μικροκομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Πως λειτουργούμε με στρατηγική και όχι με τακτικισμούς.

Μέσα σε αυτό τον συλλογισμό, δεν θα σταματήσω λεπτό να πιστεύω και να λέω πως η μεγαλύτερη και η ριζοσπαστικότερη μεταρρύθμιση για τον τόπο μας είναι η επίλυση του εθνικού μας θέματος. Τότε και μόνο τότε θα κάνουμε το πρώτο, το σημαντικότερο και απαραίτητο βήμα για να γίνουμε μια φυσιολογική χώρα. Μέχρι τότε θα έχουμε πάντα από πάνω μας ένα ταβάνι που θα μας περιορίζει.