Της συγκρούσεως συμφέροντος το ανάγνωσμα

Από εκεί και πέρα, ο καθένας από μας θα έχει την ευθύνη της δημοσιοποίησης της σύγκρουσης συμφέροντος όπου και όποτε αυτή θα προκύπτει και θα εξαιρεί τον εαυτό του από όλες τις διαδικασίες που αφορούν τη συγκεκριμένη αναφορά

Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε και να επιλύσουμε στην Κύπρο είναι αυτό της σύγκρουσης συμφερόντων. Έχουμε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, παραδείγματα από το παρελθόν, πρόσφατο και μη, που οι βουλευτές έπρεπε να απέχουν, για παράδειγμα, από συζητήσεις σε επιτροπές και ψηφοφορίες στην Ολομέλεια για θέματα που είχαν άμεσο ενδιαφέρον και συμφέρον. Οι στιγμές αυτές συνέβαλαν στο σημερινό καταρρακωμένο γόητρο των πολιτικών και των βουλευτών. Οι εισηγήσεις που ακούγονται για το πώς θα αντιμετωπίσουμε το ζήτημα είναι πολλές. Κάποιες εξ αυτών και ολιστικές, όπως η πλήρης εφαρμογή του ασυμβίβαστου, να μην εξασκούν δηλαδή άλλο επάγγελμα οι βουλευτές και οι αξιωματούχοι του κράτους.

Είναι πολλά αυτά που πρέπει να συνυπολογίσουμε πριν καταλήξουμε στο πλαίσιο που θα ρυθμίζει το ζήτημα της σύγκρουσης συμφερόντων. Χρειάζεται πρώτα να διαχωρίσουμε τα δύο, τη σύγκρουση συμφερόντων από το ασυμβίβαστο. Είναι πολύ πιθανό ένας βουλευτής στο μέλλον, στην εποχή που θα εφαρμοστεί το ασυμβίβαστο, να έχει σύγκρουση συμφερόντων με βάση τις δραστηριότητες των συγγενών του. Χρειάζεται, επίσης, να ορίσουμε ξεκάθαρα και απλά τι σημαίνει σύγκρουση συμφερόντων και σε ποιο εύρος θα εφαρμόζεται. Θα κοιτάζει και πέραν των συγγενών 1ου βαθμού; Θα πιάνει και τους συγγενείς της συζύγου του ή τους συγγενείς 1ου βαθμού των αδελφών του; Σε ένα δεύτερο στάδιο θα πρέπει να καθορίσουμε πότε υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και τι αποκλεισμοί θα υπάρξουν στο δημόσιο πρόσωπο.

Από εκεί και πέρα, ο καθένας από μας θα έχει την ευθύνη της δημοσιοποίησης της σύγκρουσης συμφέροντος όπου και όποτε αυτή θα προκύπτει και θα εξαιρεί τον εαυτό του από όλες τις διαδικασίες που αφορούν τη συγκεκριμένη αναφορά

Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ πιο σημαντικό να επικεντρωθούμε στη σύγκρουση συμφερόντων και να διασφαλίσουμε πώς θα προστατεύεται το δημόσιο συμφέρον παρά να συνθηματολογήσουμε υπέρ της πλήρους εφαρμογής του ασυμβίβαστου που το πιθανότερο θα είναι και χωρίς ουσία. Έστω ότι ένας δικηγόρος εκλέγεται βουλευτής και θα πρέπει, λόγω ασυμβίβαστου να κλείσει το γραφείο του ή να παραχωρήσει αλλού τις μετοχές του. Υπάρχει κάποιος που θα πιστέψει ότι αυτόματα εκλείπουν και τα συμφέροντά του με τη μεταβίβαση των μετοχών; Και για να εφαρμόσουμε το πλήρες ασυμβίβαστο θα πρέπει να τολμήσουμε να δώσουμε γενναίες αμοιβές και αποζημιώσεις στους βουλευτές. Αν δεν το κάνουμε αυτό, η πολιτική θα κινδυνέψει να εξελιχθεί σε χόμπι όσων δεν έχουν ανάγκη να δουλεύουν. Και είναι κρίσιμο να καταφέρουμε στα επόμενα χρόνια να καταφέρουμε να κερδίσουμε ξανά το ενεργό ενδιαφέρον της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας.

Η δική μου εισήγηση είναι συγκεκριμένη. Χρειάζεται να νομοθετηθεί μια πολύ λεπτομερής δήλωση συμφέροντος την οποία θα έχουν υποχρέωση να κάνουν όλοι όσοι είναι βουλευτές και αξιωματούχοι του κράτους. Η δήλωση αυτή θα αφορά τις επαγγελματικές και άλλες δραστηριότητες όλων των πολιτικά εκτεθειμένων προσώπων που συνδέονται με το πρόσωπο που ασκεί πολιτική ή νομοθετεί. Από εκεί και πέρα, ο καθένας από μας θα έχει την ευθύνη της δημοσιοποίησης της σύγκρουσης συμφέροντος όπου και όποτε αυτή θα προκύπτει και θα εξαιρεί τον εαυτό του από όλες τις διαδικασίες που αφορούν τη συγκεκριμένη αναφορά. Από συζητήσεις σε επιτροπές στη Βουλή, από ψηφοφορίες, ίσως ακόμη και από δημόσιες συζητήσεις. Αν αυτό γίνει σωστά και με τη λογική να είναι εφαρμόσιμο, το ζήτημα του ασυμβίβαστου δεν θα είναι το πρωτεύον, θα έχει να κάνει με την προσωπική οπτική γωνιά ενός εκάστου. Με τη λογική που ο καθένας το αντιμετωπίζει. Φτάνει να είναι όλα με ειλικρίνεια καταγεγραμμένα στη δήλωση συμφέροντος. Το θέμα των ποινών σε περιπτώσεις ψευδών δηλώσεων ή απόκρυψης της αλήθειας θα πρέπει να ψηφιστεί ταυτόχρονα και κατά τη γνώμη μου να προνοεί αυστηρότατες συνέπειες.

Η κοινωνία μας είναι στα όρια. Δεν αντέχει άλλα σκάνδαλα και άλλες μίζες. Η πίστη των πολιτών στους πολιτικούς χρειάζεται να επανέλθει. Με ευχολόγια και διακηρύξεις όμως συνήθως έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Στην πράξη να διορθώσουμε και να βελτιώσουμε όσα μπορούμε. Με εποικοδομητικές εισηγήσεις και εφαρμόσιμες προτάσεις. Γιατί αν είναι ένα πράγμα που πρέπει να γίνει η πολιτική μας είναι εφαρμοσμένη.